بررسي اپيدميولوژيک دررفتگي مفاصل اندامهاي فوقاني و تحتاني در مراجعه کنندگان به بيمارستان امام خميني اهواز در سال 1384

هدف: الگوي شيوع انواع مختلف دررفتگي در مناطق مختلف دنيا متفاوت مي باشد و شناخت آن در هر منطقه اهميت بسزايي در برنامه ريزي آموزشي و درماني دارد. هدف مطالعه حاضر بررسي الگوي فراواني در رفتگي مفاصل اندامهاي تحتاني و فوقاني در مراجعه کنندگان در بيمارستان امام خميني اهواز (که يك مرکز آموزشي درماني در بسياري از موارد ارجاع تروماهاي استان خوزستان مي باشد) بود.
روش بررسي: اين مطالعه به صورت مقطعي توصيفي در بين بيماران مراجعه کننده بستري و سرپايي به بخش ارتوپدي بيمارستان امام خميني اهواز طي سال 1384 انجام گرديد. اين پژوهش بر اساس چک ليستي 64000 پرونده بيمارستان (62000 سرپايي اورژانس و 2000 بيمار بستري بخش ارتوپد) از نظر وجود دررفتگي، مفصل گرفتار در اندامهاي فوقاني و تحتاني، سن، جنس، سمت گرفتار، ضايعات همراه، علت بروز ضايعه، باز يا بسته بودن دررفتگي جمع آوري اطلاعات صورت پذيرفت.
يافته ها: 128 مورد در رفتگي وجود داشته که مردان 109 (85 درصد) و زنان 19 (15 درصد)، سمت گرفتار راست 67 (52.3 درصد) چپ 61 (47.7 درصد)، وجود شکستگي همراه دررفتگي (64 درصد)، نياز به بستري 39 (30.5 درصد)، مفاصل درگير در تمام موارد يک مفصلي بودند. شايع ترين سن وقوع دررفتگي در دهه سوم زندگي مشاهده شد و در بيش از 77 درصد موارد دررفتگي در سنين 40-10 سالگي قرار داشت. ضايعه عصبي همراه فقط در يک مورد گزارش شد ولي ضايعه شرياني در هيچ بيماري ديده نشده است. دررفتگي بسته در 126 نفر (98.4 درصد) وجود داشت. شايع ترين مکانيزيم دررفتگي به دنبال تصادف 71 (55.5 درصد) بود كه بيشترين دررفتگي در اندام فوقاني 94 (73.4 درصد) و در شانه 27 (21.1 درصد )، مفصل MP دست 21 (16.4 درصد) به ترتيب و در اندام تحتاني هيپ 24 (18.8 درصد) شايعترين مفاصل گرفتار بوده اند و از ميان شکستگي و دررفتگي ها بيشترين تايپ، شکستگي و در رفتگي گالزي 26 (20.3 درصد) قرار داشته است.
نتيجه گيري: بيشترين دررفتگي در جنس مذکر، در اندام فوقاني و در سمت راست و در دهه سوم زندگي مشاهده شد بيشترين عامل دررفتگي تصادف بود كه بيشترين مفصل گرفتار در اندام فوقاني، شانه و در اندام تحتاني، هيپ بوده است اکثر موارد با بستري کوتاه مدت در بخش اورژانس ارتوپدي درمان شده اند و فقط در يک مورد ضايعه عصبي همراه مربوط به عصب اولنا گزارش شده بود.