بررسي اثرات هيپوگليسميک بومادران در موش هاي صحرايي سالم و ديابتي

مقدمه و هدف: ديابت شيرين سندرمي است که اولين مشخصه آن اختلال در متابوليسم گلوکز در بدن مي باشد که در نتيجه نقص در ترشح انسولين، عملکرد انسولين يا هر دو مي باشد و باعث اختلال در متابوليسم کربوهيدرات، ليپيد و پروتئين مي شود. چندين گونه دارويي از جمله؛ سير، شنبليله، شاه توت،ريحان و گون با خواص هيپوگليسميک شناسايي شده اند. هدف از اين مطالعه بررسي اثرات هيپوگليسميک بوماداران در موش هاي صحرايي سالم و ديابتي شده به وسيله استرپتوزوسين مي باشد.
مواد و روش ها: اين پژوهش يک مطالعه تجربي مي باشد که در سال 1387 در دانشکده پزشکي ياسوج بر روي 48 سر موش نژاد ويستار انجام شده است. موش ها به دو گروه سالم و ديابتي شده با استرپتوزوسين تقسيم شدند. هر گروه به چهار گروه کنترل (دريافت کننده سرم فيزيولوژي) و گروههاي دريافت کننده 100، 200 و 300 ميلي گرم بر کيلوگرم عصاره آبي ـ الکلي بومادران روزانه به مدت يک ماه تقسيم شدند و سطح گلوکز خون آن ها اندازه گيري شد. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون هاي آماري تي و آناليز واريانس يک طرفه مورد تجزيه و تحليل گرديد.
يافته ها: در پايان ماه کاهش معني داري در سطح گلوکز خون در موش هاي ديابتي دريافت کننده 100،200 و 300 ميلي گرم بر کيلوگرم عصاره بومادران در مقايسه با گروه کنترل مشاهده شد (p<0.001). همچنين کاهش معني داري در سطح گلوکز خون موش هاي نرمال دريافت کننده 300 ميلي گرم بر کيلوگرم عصاره بومادران مشاهده شد، اما اثر معني داري بر ميزان گلوکز خون ساير موش هاي نرمال مشاهده نشد.
نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد که عصاره آبي ـ الکلي گياه بومادران باعث کاهش ميزان گلوکز خون در موش هاي ديابتي مي شود.