نشانگرهاي پاسخ تخمداني در تحريك تخمك گذاري جهت سيكل لقاح خارج رحمي

زمينه و هدف: پاسخ ضعيف تخمدان به داروهاي محرك تخمك گذاري از مهم ترين مشكلات روش هاي كمك باروري است. هدف اين مطالعه شناسايي فاكتورهاي موثر بر پاسخ تخمداني به گنادوتروپين در سيكل درماني (In Vitro Fertilization) IVF بود.
مواد و روش ها: اين مطالعه توصيفي - تحليلي بر روي 306 زن زير 40 سال كه براي اولين بار در مركز ناباروي فاطمه الزهرا (س) بابل تحت درمان IVF قرار گرفتند، انجام شد. پاسخ دهندگان بر اساس تعداد فوليكول هاي غالب به سه گروه پاسخ ضعيف، طبيعي و بالا تقسيم شدند و فاكتورهاي موثر احتمالي بر پاسخ تخمداني در آن ها بررسي شد.
يافته ها: ميانگين سن زنان در پاسخ دهندگان ضعيف و طبيعي، بيشتر از پاسخ دهندگان بالا بود. ميانگين طول مدت ناباروري، سطح FSH و LH پايه روز دوم سيكل، تعداد آمپول هاي گنادوتروپين تجويز شده و طول مدت تحريك تخمداني در سه گروه اختلاف معني داري نداشت. ميانگين تعداد اووسيت هاي استخراج شده در سه گروه پاسخ دهنده ضعيف تخمداني (1.79±2.73)، طبيعي (3.3±6.62) و بالا (5.62±14.8) به طور معني داري متفاوت بود. در آناليز رگرسيون چند متغيره، طول مدت ناباروري و سطح LH پايه روز دوم سيكل از متغيرهاي مستقل پيش گويي كننده باروري تخمك بودند.
نتيجه گيري: در آناليز رگرسيون چند متغيره، نشانگرهاي پاسخ تخمداني به جز LH روز دوم سيكل و طول مدت ناباروري، معيار قابل پيش بيني بر باروري تخمك نبودند، بنابراين انتخاب ورود زنان به سيكل درماني IVF بر اساس معيارهاي پاسخ تخمداني به بررسي هاي بيشتري نياز دارد.