اثر عصاره هيدروالکلي برگ گردو (Juglans regia) بر فعاليت آنزيم هاي AST و ALT در موش هاي صحرايي ديابتي شده با آلوکسان

زمينه و هدف: ديابت يک ناهنجاري متابوليکي است که با هيپرگليسمي ناشي از نقص در ترشح، عمل انسولين و يا هر دو مشخص مي گردد. گردو در طب سنتي ايران براي درمان ديابت کاربرد داشته است. در اين مطالعه اثر عصاره هيدروالکلي برگ گردو بر سطح آنزيم هاي آلانين آمينو ترانسفراز و آسپارتات آمينو ترانسفراز در موش هاي صحرايي ديابتي شده با آلوکسان مورد بررسي قرار گرفت.
روش ها: در اين تحقيق 18 سر موش صحرايي نر سفيد با وزن متوسط 220-180 گرم به طور تصادفي در سه گروه شش تايي تقسيم شدند: گروه اول (کنترل غير ديابتي)، گروه دوم (کنترل ديابتي) و گروه سوم (ديابتي تيمار شده با عصاره هيدروالکلي برگ گردو). تزريقات به صورت درون صفاقي انجام گرفت. قبل از شروع مطالعه و در پايان هفته هاي دوم و ششم دوره آزمايش، موش هاي صحرايي براي 8 ساعت ناشتا بوده و سپس خون گيري به عمل آمد. خون از طريق سينوس اوربيتال گرفته شد.
يافته ها: نتايج حاکي از افزايش معني دار ميزان AST و ALT در موش هاي صحرايي ديابتي نسبت به ساير گروه ها بود و تيمار با عصاره هيدروالکلي برگ گردو در موش هاي صحرايي ديابتي شده موجب کاهش معني داري در سطح آنزيم هاي فوق در مقايسه با گروه کنترل ديابتي گرديد (P<0.05).
نتيجه گيري: اين گياه به دليل مهار آسيب کبدي ناشي از ديابت، به عنوان داروي ضد ديابتي پيشنهاد مي گردد.