بررسي اثرات ساليسيليک اسيد بر برخي پارامترهاي رشد و بيوشيميايي گياه کلزا (.Brassica napus L) تحت تنش خشکي

تنش خشکي بعنوان يک عامل محدود کننده توليدات گياهي است. جهت به حداقل رساندن اثرات سوء اين تنش ترکيبات متعددي مورد استفاده است. در اين پژوهش نيز از ساليسيليک اسيد استفاده گرديد. در اين تحقيق گياهان مورد نظر در گلدان هاي پلاستيکي حاوي، شن رس و خاک برگ با نسبت هاي 1:1:2 کاشته شد. پس از کامل شدن چهارمين برگ اصلي، تيمار ساليسيليک اسيد در چهار سطح (0، 0.5، 1 و 1.5 ميلي مول) در دو روز متوالي بر روي برگ ها اسپري گرديد، تنش خشکي در سه سطح (هر روز آبياري، عدم آبياري بمدت 4 و 5 روز) اعمال گرديد. سپس اثرات ساليسيليک اسيد و تنش خشکي بر طول ريشه، وزن اندام هاي هوايي، وزن ريشه، مقدار کلروفيلb, a و کل، کاروتنوييدها، MDA، مقدار قند اندام هوايي و ريشه و پروتيين در گياهان کلزا مورد مطالعه قرار گرفت. مقدار کلروفيل a، کلروفيل b، کلروفيل کل و کاروتنوييدها در تنش خشکي کاهش معني داري نشان داد. همچنين تنش خشکي مقدار پراکسيداسيون ليپيد و قندهاي احيا کننده را افزايش داده، که نشان دهنده القا تنش اکسايشي ناشي از خشکي بر گياه است. کاهش ميزان پراکسيداسيون ليپيد و قندهاي احيا کننده در گياهاني که بطور توام با ساليسيليک اسيد و تنش خشکي تيمار شده بودند، نسبت به گياهاني که فقط در معرض تنش خشکي بودند؛ نشان دهنده کاهش خسارت اکسيداتيو در اين گياهان است. از طرف ديگر افزايش پروتيين ها، رنگيزه هاي فتوسنتزي و قندها نشان دهنده نقش ساليسيليک اسيد در افزايش مقاومت اين گياه در برابر تنش خشکي مي باشد بنابراين ساليسيليک اسيد در غلظت هاي پايين تر از يک ميلي مول در رفع آسيب اکسايشي نقش دارد. ولي غلظت 1.5 ميلي مول ساليسيليک اسيد اثرات تنشي ناشي از تنش خشکي را تشديد مي کند.