بررسي مقايسه اي مقاومت به شکست در دندان هاي درمان ريشه شده با دو نوع پست و کور

مقدمه: اغلب دندان هاي اندو شده براي داشتن عملکردي در حد قابل قبول، به ترميم با پست و کور نياز دارند. ولي انتخاب نوع مناسب پست و کور ممکن است مشکل باشد. اين پژوهش با هدف مقايسه مقاومت به شکست بين ترميم با پست و کور ريختگي و پست فايبرگلاس با کور کامپوزيتي در درمان ريشه شده، انجام شد.
مواد و روش ها: در اين پژوهش تجربي-آزمايشگاهي، تعداد 30 دندان کانين به طور تصادفي به دو گروه 15 تايي تقسيم و به روش step back درمان ريشه شدند. دندان هاي گروه اول با پست و کور ريختگي و گروه دوم با پست هاي فايبرگلاس با کور کامپوزيتي ترميم شدند. براي هر دو گروه روکش کامل نيکل-کروم تهيه شد و دندان ها در آکريل فوري مانت گرديدند و در دستگاه اينسترون به گونه اي قرار داده شدند که نيرويي با زاويه 45 درجه با سرعت 1 ميلي متر در دقيقه به سطح پالاتال دندان ها وارد شد. ميانگين نيروي لازم جهت شکست نمونه ها در هر گروه محاسبه شد. اطلاعات به دست آمده به وسيله آزمون t مستقل در سطح اطمينان 05/0 مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت.
يافته ها: ميانگين مقاومت به شکست در دندان هاي ترميم شده با پست ريختگي ۱۰۴۵.۳۴±۱۴۸۹.۳۳ نيوتن و در دندان هاي ترميم شده با پست فايبرگلاس و کور کامپوزيتي ۶۲۴.۱۲± ۱۱۹۵.۹۳نيوتن بود و بين اين دو گروه از لحاظ آماري تفاوت معني داري وجود نداشت (359/ (p value=0در گروه دندان هاي ترميم شده با پست فايبرگلاس، شکست اغلب در ناحيه اتصال آن به کور و بروز شکستگي در دندان ها کم بود؛ اما در 80 درصد دندان هاي ترميم شده با پست و کور ريختگي شکستگي در خود دندان ها مشاهده گرديد.
نتيجه گيري: هر چند مقاومت به شکست دندان ها در دو گروه مورد بررسي در اين پژوهش تفاوت معني داري نشان نداد، ولي چون شکستگي دندان ها در پست هاي فايبرگلاس بيشتر از محل قابل ترميم صورت گرفت، انتخاب پست فايبرگلاس در موارد مناسب منطقي به نظر مي رسد.