مقايسه تاثير كلرهگزيدين گلوكنات 2% و الكل اتيليك 70% در پيشگيري از فلبيت

زمينه و هدف: بيش از 80% بيماران در طول بستري شان درمانهاي وريدي را از طريق كاتترهاي وريدي محيطي دريافت مي كنند. اين شيوه درماني عوارض متعددي همانند فلبيت دارد كه مي تواند وضعيت سلامت بيمار را تحت الشعاع قرار دهد. شيوع عوارض درمان وريدي به خصوص فلبيت در كشور ما بيش از ساير نقاط دنيا است. لذا با توجه به شيوع بالاي آن و عدم انجام تحقيقات كافي در زمينه محلول كلرهگزيدين گلوكنات 2% به عنوان يك ضدعفوني كننده انتخابي در پيشگيري از فلبيت، انجام پژوهش در اين زمينه ضروري به نظر مي رسد.
روش تحقيق: اين پژوهش يك كارآزمايي باليني است كه بر روي بيماران بستري در بخشهاي داخلي بيمارستان امام خميني تبريز انجام گرفت. براي اين منظور مجموعا 60 بيمار در دو گروه كلرهگزيدين گلوكنات 2% (30 نفر) و الكل اتيليك 70% (30 نفر) مورد مطالعه قرار گرفتند. واحدهاي پژوهش از طريق نمونه گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در گروهها قرار گرفتند. ابزار گردآوري داده ها، چك ليست مشاهده اي بود كه مشتمل بر دو بخش: مشخصات فردي - اجتماعي و مقياس استاندارد علايم فلبيت بود.
يافته ها: اين مطالعه نشان داد كه بروز فلبيت در گروه كلرهگزيدين %36.7 و در گروه اتانول %53.3 بوده كه از لحاظ آماري تفاوت معني داري در دو گروه وجود نداشت (P>0.05).
نتيجه گيري: هر چند كه تفاوت معني داري در استفاده از دو محلول ياد شده در پيشگيري از فلبيت ديده نشد ولي ميزان فلبيت و علايم فلبيت در گروه كلرهگزيدين در مقايسه با گروه الكل كمتر بود و لذا به عنوان محلول انتخابي براي ضدعفوني محل جاگذاري كاتتر پيشنهاد مي شود.