وضعيت کنترل عفونت در مطب هاي دندانپزشکي شهر بندرعباس در سال 1385

مقدمه: اجراي برنامه هاي کنترل عفونت براي پيشگيري از انتقال ميکروب ها از بيماران به کارکنان و ساير بيماران ضروري است. اين برنامه ها با ارزيابي عوامل خطرساز شروع و با طراحي و به کارگيري روش هاي مناسب جهت حذف اين عوامل پايان مي يابد، مطالعه حاضر در راستاي تعيين وضعيت کنترل عفونت در مطب هاي دندانپزشکي خصوصي شهر بندرعباس اجرا گرديد.
روش کار: اين مطالعه مقطعي در يک دوره زماني 6 ماه در 60 مطب دندانپزشکي فعال بندرعباس انجام گرفت. جهت گردآوري داده ها، پرسشنامه 46 سوالي کنترل عفونت تکميل شد. پس از تکميل پرسشنامه ها، با استفاده از شاخص هاي ميانگين، انحراف معيار و ضريب همبستگي پيرسون، آزمون t و بهره گيري از نرم افزارهاي Excel و SPSS، داده هاي جمع آوري شده تجزيه و تحليل گرديد.
نتايج: در مجموع 75.3% از دندانپزشکان عليه هپاتيت B واکسينه نشده بودند و يا از تشکيل آنتي بادي اطمينان نداشتند. هشتاد درصد از وسايل حفاظت فردي قابل قبول و 15% هميشه از دهانشويه استفاده مي کردند. پاسخ به سوال مربوط به شستن صحيح دست ها قبل از شروع کار، نحوه کنترل عفونت هاي زيرجلدي و انجام گردش آب در مسيرهاي يونيت دندانپزشکي به ترتيب در 56.7%، 34% و 53.3% مثبت بود. 74% از دندانپزشکان از نحوه صحيح استريليزاسيون وسايل و 50% آنها از استريل ماندن وسيله تا قبل از استفاده از آن اطمينان داشتند. در دندانپزشکان زن و مرد به ترتيب ميانگين نمره آگاهي 1.73±10.1 و 1.79±11.1: نمره عملکرد 1.40±14.4 و 1.26±13.6 و شرايط بهداشت محيط مطب ها 1.13±16.6 و 1.26±16 (از نمره کل 20) بود.
نتيجه گيري: در تحليل کيفي نمرات، سطح دانش و عملکرد دندانپزشکان متوسط، و شرايط بهداشت محيط مطب ها خوب ارزيابي شد. با توجه به ارتباط بين دو پارامتر ميزان آگاهي و عملکرد، مي توان با ارتقاي آگاهي دندانپزشکان از طرق مختلف به بهبود عملکرد آنها در زمينه کنترل عفونت کمک نمود.