مديريت تقاضاي آب آبياري: کاربرد روش مطلوبيت چند معياري

هدف اصلي اين مقاله تجزيه و تحليل اثر سياست قيمت گذاري آب آبياري بر ميزان تقاضاي بهره برداران آب هاي سطحي است. بدين منظور، از روش برنامه ريزي رياضي مطلوبيت چند معياري و هم چنين تکنيک شبيه سازي استفاده گرديد. آمار و اطلاعات لازم به دو صورت اسنادي و پيمايشي در استان فارس جمع آوري شده است. نتايج حاصل نشان مي دهد که گروه هاي همگن کشاورزان الگوي رفتاري متفاوتي نسبت به آبياري نشان مي دهند. در اين رابطه، مصرف آب کشاورزان ريسک گريزتر به طور قابل ملاحظه اي کمتر از ميزان آبي است که به آن دسترسي دارند. هم چنين، اين کشاورزان در نرخ هاي بالاتر آب بها با تغيير الگوي کشت و گرايش به سمت توليد محصولات با روش هاي کم آبياري و هم چنين محصولات ديم ميزان کل تقاضاي آب و هم چنين متوسط مصرف آب در هکتار را به طور قابل ملاحظه اي کاهش مي دهند. لذا، کشش قيمتي تقاضاي آب در سطوح بالاي آب بها براي اين کشاورزان، نسبت به ديگر کشاورزان، بيشتر مي باشد.