اثر شدت تمرين بر غلظت آديپونکتين بافتي در موش هاي صحرايي نر

هدف از پژوهش حاضر عبارت است از مطالعه اثر يک دوره تمرين با سه شدت مختلف بر ميزان آديپونکتين بافت هاي عضلاني، چربي، و کبد. به همين منظور، 32 سر موش صحرايي نر 8 هفته اي از نژاد وستاز با ميانگين وزن 185±54 گرم انتخاب شدند و به طور تصادفي در سه گروه تجربي تمرين با شدت بالا (80-85 درصد حداکثر اکسيژن مصرفي)، تمرين با شدت متوسط (70-75 درصد حداکثر اکسيژن مصرفي)، و تمرين با شدت پايين (50-55 درصد حداکثر اکسيژن مصرفي)، و يک گروه کنترل قرار گرفتند. گروه هاي تجربي به مدت 12 هفته، هر هفته 5 روز، و هر روز 60 دقيقه با شدت هاي تعيين شده روي نوار گردان با شيب صفر درجه به تمرين پرداختند. پس از 12 هفته تمرين مقدار آديپونکتين بافت هاي کبد، چربي، و عضله نعلي در حالت ناشتا در هر چهار گروه به روش ELISA اندازه گيري شد. نتايج حاصل از آزمون تحليل واريانس يک طرفه نشان داد غلظت آديپونکتين بافت چربي در گروه تمرين با شدت بالا و متوسط پش از تمرين ورزشي به طور معناداري افزايش يافت (p<0.05)، در حالي که مقدار آديپونکتين در دو بافت کبد و عضله نعلي پس از تمرين کاهش يافت، اگر چه اين کاهش به لحاظ آماري معنادار نبود. نتايج اين مطالعه نشان داد غلظت آديپونکتين بافت چربي در پاسخ به تمرين در موش هاي صحرايي نر سالم افزايش مي يابد، در حالي که به نظر مي رسد تغييرات غلظت آديپونکتين بافت هاي کبد و عضله در پاسخ به تمرين به عوامل متعددي از جمله تعادل انرژي بدن بستگي دارد.