افسردگي اساسي در بزرگسالي و از دست دادن والدين پيش از 18 سالگي

هدف: اين پژوهش با هدف بررسي رابطه نبود والدين در دوران كودكي و نوجواني و اختلال افسردگي اساسي در بزرگشالي انجام شده است.
روش: اين بررسي با روش مورد- گواه و گذشته نگر، بر روي 64 بيمار مبتلا به افسردگي اساسي بر پايه معيارهاي تشخيصي DSM_IV به عنوان گروه مورد و 68 نفر افراد غير افسرده به عنوان گروه گواه كه از بيمارستانهاي دانشگاهي شهر تهران انتخاب شدند انجام شده اشت.
يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان داد كه از 64 نفر گروه مورد 19 نفر (%7/29) و از 68 نفر گروه گواه،  7نفر (%3/10) دست كم يكي از والدين خود را در سن زير 18 سال از دست داده اند. به بيان ديگر ميزان شيوع نبود والدين در ست زير 18 سال به طور معني داري در گروه بيماران مبتلا به اختلال افسردگي اساسي بيشتر از گروه گواه بود (P<0.05).
نتيجه: بين متغيرهاي نبود والدين در دوران كودكي و نوجواني و افسردگي اساسي در دوران بزرگسالي رابطه معني دار آماري وجود دارد.