پاسخ كودكان مبتلا به شب ادراري با و بدون هيپروكلسيوري به دسموپرسين

زمينه و هدف: شب ادراري مشكل شايعي در مراجعه كنندگان به درمانگاههاي اطفال، نفرولوژي و ارولوژي اطفال است. پلي اوري شبانه عامل پاتوفيزيولوزيك مهمي در پيدايش شب ادراري به شمار ميرود. هيپركلسيوري از طريق تغيير ظرفيت تغليظ ادرار در كليه ها ميتواند بر پاسخ كودكان به دسموپرسين در درمان شب ادراري تاثير گذارد.
روش مطالعه: در اين كارآزمايي باليني دوسوكور كه از مرداد 1386 لغايت فروردين 1387 ادامه داشت 124 كودك مبتلا به شب ادراري حضور داشتند كه 76 نفر (61.3%) پسر و 48 نفر (38.7%) دختر بودند و سن متوسط بيماران 7.7 سال بود. براي تمام کودکان نسبت كلسيم به كراتينين ادرار راندوم صبحگاهي اندازه گيري شد. بيماران در دو گروه قرار گرفتند گروه يك يا گروه هيپركلسيوريك (كه در آنان نسبت كلسيم به كراتينين مساوي يا بيشتر از 0.2 بود) و گروه دو يا گروه غير هيپروکلسيوريک (با نسبت کلسيم به کراتينين كمتر از 0.2) . در همه كودكان اسپري دسموپرسين نازال با دوز 10 تا 40 ميكروگرم در هنگام خواب تجويز شد. ارزيابي پاسخ به درمان بر اساس كاهش شبهاي خيس كردن بود. پاسخ كامل شامل بيش از 90% كاهش، پاسخ نسبي 50 تا 90 درصد كاهش و عدم پاسخ كمتر از 50% كاهش در شبهاي خيس كردن بود. آزمون مجذور كاي براي مقايسه پاسخها مورد استفاده قرار گرفت و ميزان P کمتر از 0.05 معني دار تلقي شد.
يافته ها: در گروه يك (هيپركلسيوريك) 19 بيمار و در گروه 2 (غير هيپركلسيوريك) 105 بيمار مورد مطالعه قرار گرفتند. پاسخ به دسموپرسين در 47.4% بيماران گروه يک و 64.8% بيماران گروه دو کامل و در 42.1% بيماران گروه يک و 26.7% بيماران گروه دو نسبي بود (P<0.04).
نتيجه گيري: هيپركلسيوري تاثير منفي بر پاسخ به درمان دسموپرسين دارد.