بررسي خصوصيات جدايه هاي ريزوكتونياي چغندرقند در ايران

در فاصله سال هاي 1380 تا 1384، از پوسيدگي بذر، مرگ گياهچه، پوسيدگي ريشه و شانكر پوسيدگي خشك ريشه چغندرقند 79 جدايه با خصوصيات جنس ريزوكتونيا جداسازي شد. مطالعات ريخت شناسي، شمارش تعداد هسته در هر سلول هيف و اندازه گيري قطر هيف، چهار جدايه را در گروه دو هسته اي و 75 جدايه را در گروه چند هسته اي ها دسته بندي كرد. از تعداد 74 جدايه چند هسته اي، 27 جدايه متعلق به AG4، 28 جدايه AG2، دو جدايه متعلق به AG3، يك جدايه AG5 و بقيه (17 جدايه) با هيچ گروهي آناستوموز ندادند. اغلب جدايه هاي AG2 از پوسيدگي ريشه جداسازي شدند. جدايه هاي AG4 از مرگ گياهچه و پوسيدگي ريشه جداسازي شدند. از علايم شانکر پوسيدگي خشك و چوب پنبه اي با دواير متحدالمركز روي ريشه، پنج جدايه جمع آوري شد كه اين جدايه ها با هيچ گروهي آناستوموز ندادند. دماي بهينه رشد اكثر جدايه ها 25 درجه سانتي گراد به دست آمد. جدايه هاي شانكر پوسيدگي خشك در دماي 30 درجه سانتي گراد بيشترين رشد را داشتند. آزمون بيماريزايي در شرايط درون شيشه انجام شد. نتايج اين آزمون تنوع در بيماريزايي جدايه ها را نمايان ساخت. جدايه هاي متعلق به  AG4 بيشترين ميزان بيماري را روي گياهچه ها نشان دادند و جدايه هايAG2  نسبت به AG4 از بيماريزايي كمتري برخوردار بودند. جدايه هاي AG3 و AG5 تغيير رنگ مختصري روي گياهچه ها نشان دادند. از بين جدايه ها دو هسته اي، دو جدايه غير بيماريزا ولي دو جدايه ديگر روي گياهچه ها علايم قهوه اي شدن ريشه چه را نشان دادند. جدايه هاي شانكر پوسيدگي خشك نيز روي گياهچه ها بيماريزا بودند. تنوع بيماريزايي جدايه هاي منتخب گروه هاي آناستوموزي در شرايط گلخانه و روي گياهان بالغ چغندرقند نيز بررسي شد. نتايج نشان داد جدايه هاي هر دو گروه آناستوموزي دو و چهار قادر به ايجاد پوسيدگي ريشه مي باشند، اما قدرت بيماريزايي جدايه (AG-2) Rh114 روي گياهان بالغ بيشتر بود.