مقايسه بين دو روش الکتروکواگولاسيون و بخيه در جراحي لوزه

زمينه و هدف: خونريزي از عوارض شايع عمل لوزه مي باشد که نياز به کنترل دقيق در حين عمل دارد از روشهاي مختلفي براي کنترل خونريزي استفاده مي شود. در اين مطالعه دو روش الکتروکواگولاسيون باي پولار و بخيه در شرايط يکسان مقايسه شده است و هدف يافتن تکنيک آسان، مطمئن و سريع براي کنترل خونريزي حين عمل لوزه مي باشد.
روش کار: مطالعه بطور آينده نگر از خرداد ماه 1383 تا مهرماه 85 بر روي 100 بيمار که کانديد عمل لوزه بودند انجام گرفت در عمل از الکتروکواگولاسيون باي پولار در يک طرف و بخيه در طرف ديگر استفاده نموديم و طول مدت عمل، ميزان خونريزي موقع عمل، درد بعد از عمل و خونريزي زودرس و ديررس بعد از عمل را در دو طرف مقايسه نموديم. کليه عملها توسط يک تيم و در شرايط يکسان انجام گرفته است اطلاعات بعد از جمع آوري با استفاده از نرم افزار SPSS 14 و آزمون هاي Per Test و Macnemar آناليز گرديد.
يافته ها: مدت زمان عمل با الکتروکواگولاسيون باي پولار بطور متوسط 8.6 دقيقه براي يک طرف لوزه و براي سمت ديگر که بخيه زده شد بطور متوسط 11.3 دقيقه طول کشيد. که 1.7 دقيقه در تکنيک الکتروکواگولاسيون باي پولار کمتر بود. (P<0.005) در مورد مقدار خونريزي در الکتروکواگولاسيون براي يک لوزه بطور متوسط 9.6 سانتي متر مکعب و براي طرف ديگر که بخيه زده شد 12.7 سانتي متر مکعب بود که 3.1 سانتي متر مکعب در روش بخيه بيشتر بود. (P<0.005) که نشانگر حجم بيشتر از دست دادن خون در بيماران بخيه زده شده در مقايسه با الکتروکواگوله شده بود. در 88 نفر هيچ تفاوتي بين شدت درد سمت سوچور شده با الکتروکوتر شده وجود نداشت و در هفت نفر درد در سمت سوچور شده بيشتر بود و در پنج نفر درد در سمت کوتر شده بيشتر بود. که با CI %95 تفاوتي در مقايسه با شدت درد حال از دو تکنيک وجود نداشت.
نتيجه گيري: استفاده از الکتروکواگولاسيون نسبت به بخيه در کنترل خونريزيهاي لوزه موثرتر و آسانتر و با سرعت عمل بيشتر همراه مي باشد لذا استفاده از کوتر باي بودار در جراحي لوزه همه افراد بخصوص کودکان که حساسيت ويژه از نظر مدت بيهوشي و حجم خون از دست داده دارند توصيه مي شود.