تعيين کننده هاي مخارج درمان در سازمان تامين اجتماعي

طرح مساله: سازمان هاي تامين اجتماعي نقش عمده اي در تامين مخارج درمان بيمه شده ها دارند. آمارهاي موجود نشان مي دهد که در ايران رشد متوسط سالانه سرانه اين مخارج به قيمت جاري و ثابت به ترتيب 15.6 درصد و 2.3 درصد طي سال هاي 1340 الي 1382 بوده است. مساله اصلي تحقيق حاضر، بررسي عوامل اقتصادي و جمعيتي و بهداشتي موثر بر اين افزيش با رويکرد اقتصاد بيمه درمان مي باشد.
روش: با استفاده از مباني نظري بيمه درمان، متغيرهاي واقعي تاثيرگذار بر هزينه هاي شناسايي شده و در قالب يک مدل هزينه از نوع گاب - داگلاس گنجانده شده اند و با استفاده از آمارهاي موجود و به روش OLS برآورد گرديده است.
يافته ها: يافته هاي حاصل از الگوي به کار رفته نشان مي دهد که اطلاعات نامتقارن بين سازمان و بيمه شده در افزايش هزينه موثر است؛ القا تقاضا توسط عرضه کننده در افزايش هزينه موثر است؛ افزايش تعداد شهرهاي بزرگ تاثير زياد بر افزايش هزينه دارد؛ شاخص قيمت بهداشت و درمان اثر مثبت و معني داري بر هزينه دارد؛ بين هزينه هاي دولت در بخش بهداشت و درمان و هزينه هاي درمان سازمان رابطه مکملي حاکم است؛ و درآمد سرانه اثر مثبت روي هزينه ها دارد.
نتايج: به منظور کاهش سرعت افزايش هزينه ها، راهکار اصلي به کنترل در آوردن متغيرهاي مذکور و به تبع آن کاهش اثرات آن ها مي باشد.