بررسي استرس هاي شغلي گروهي از كاركنان سپاه

هدف: استرس شغلي نوعي كنش متقابل بين شرايط كار و ويژگي هاي فردي است كه در آن درخواست هاي محيط كار بيش از آن است كه فرد بتواند از عهده انجام آن برآيد. اين تحقيق درصدد يافتن استرس هاي شغلي گروهي از كاركنان سپاه است.
مواد و روشها: نمونه مورد مطالعه در اين تحقيق عبارتند از 164 نفر از كاركنان سپاه كه به روش نمونه گيري تصادفي انتخاب شدند. ابزار تحقيق عبارت از پرسشنامه سنجش استرس كاركنان و پرسشنامه سنجش تنيدگي شغلي اسپيو بوده است.
يافته ها: بر اساس نتايج حاصله 5/13درصد نمونه مورد بررسي داراي استرس شغلي زياد و 9/72 درصد نيز داري استرس در حد متوسط بوده اند. در ميان عوامل استرس زاي مربوط به نقش 28 درصد نمونه در محيط فيزيكي داراي استرس زياد بوده اند. در ميان عوامل استرس زاي شغلي مربوط به نقش بالاترين ميانگين مربوط به استرس ناشي از محيط فيزيكي، دوگانگي نقش و پس از آن محدوده نقش و پايين ترين ميانگين را استرس ناشي از مسووليت به خود اختصاص داده است. در بين عوامل مختلف استرس زا بالاترين ميزان همبستگي بين عامل استرس كار- خانواده و استرس كار بدست آمد.
بحث و نتيجه گيري: طبق نتايج بدست آمده 63 درصد افراد در بعد تنيدگي ناشي از مسووليت داراي استرس متوسط و 28 درصد در عامل محيط كار داراي تنيدگي زياد بوده اند. بين استرس خانواده و كار و استرس كلي همبستگي بالايي مشاهده شد. نتايج پرسشنامه هاي تنيدگي و استرس يكديگر را تاييد مي كند و اين امر دليل بر استرس زا بودن نوع كار واحد مورد مطالعه است. اين نتايج در ساير مطالعات نيز مورد تاييد قرار گرفته است.