مطالعات نشان داده است كه افراد مسن نسبت به ديگر گروه هاي سني، بيشتر به بيماري هاي مزمن مبتلا شده و تحت درمان مي باشند. دارو درماني درافراد مسن رايج است. به طور متوسط هر فرد مسن از 4.5 داروي تجويزي و 2.1 داروي غيرتجويزي استفاده مي كند و در هر سال تقريبا 12 تا 17 تجويز دارد. البته بيشترين مصرف دارو در بيمارستان ها و مراكز درماني مراقبتي است. شايع ترين داروهاي مصرفي، مسكن هاي درد، ضد التهاب هاي مفصلي، ضد فشار خون، داروهاي قلبي- عروقي و آرام بخش ها مي باشند.
روند طبيعي سالمندي، خود به تنهايي بر لزوم تغيير در شيوه دارو درماني در افراد سالمند را تاكيد مي كند. به دليل بروز بيماري هاي مختلف ناشي از افزايش سن، الگوي مصرف دارو و تجويز داروهاي متعدد، بخصوص در بيمارستان ها و خانه هاي سالمندان تغيير مي كند. گوناگوني و تحولات معمول در شيوه زندگي افراد كهنسال نيز تاثير عمده اي بر روش مصرف دارو در آنان دارد. اين مقاله ضمن مروري اجمالي مشكلات درماني، عوارض جانبي ناخواسته دارويي، تغييرات فيزيولوژيك و اثر كلي اين تغييرات بر فارماكوكينتيك و فارماكوديناميك دارويي، پيشنهاداتي را نيز به منظور حفظ سلامتي و بالا بردن كيفيت زندگي سالمندان توصيه مي نمايد.