اثر حاد يک و دو جلسه تمرين فزاينده درمانده ساز بر برخي شاخصهاي ايمني در دختران فعال

هدف از اين مطالعه عبارت است از بررسي تاثير حاد يک و دو جلسه تمرين در روز بر تعداد لوکوسيتها، لنفوسيتها و نوتروفيلها در دختران فعال. بدين منظور 21 دانشجوي دختر رشته تربيت بدني با ميانگين سني 20.77±1.93 سال، وزن 57.37±5.54 کيلوگرم، قد 162.17±5.62 سانتي متر، و اکسيژن مصرفي بيشينه 41.07±11.5 ميلي ليتر به ازاي هر کيلوگرم وزن بدن در دقيقه که از لحاظ جسمي و روحي در سلامت کامل بودند، به طور داوطلب در اين آزمون شرکت کردند. آزمودنيها به طور تصادفي در 3 گروه قرار گرفتند: گروه تجربي 1 (دو جلسه تمرين، 8 نفر)، گروه تجربي 2 (يک جلسه تمرين، 7 نفر)، و گروه کنترل (6 نفر). از افراد طي 2 مرحله شامل 24 ساعت قبل (جهت تعيين سطوح پايه) و بلافاصله پس از انجام برنامه تمريني بعد از ظهر خون گيري به عمل آمد. تجزيه و تحليل داده ها از طريق آزمون هاي آناليز واريانس، آزمون توکي و t وابسته با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 13 در سطح معناداري P£0.05 انجام شد. نتايج حاکي از اين بود که تعداد لوکوسيتها، لنفوسيتها، و نوتروفيلها در گروه تجربي 1 و 2 نسبت به سطح پايه و نيز در مقايسه با گروه کنترل افزايش معناداري داشته است (P£0.05). علاوه بر اين، تعداد لنفوسيتها و لوکوسيتها برخلاف تعداد نوتروفيلها در گروه تجربي 1 نسبت به گروه تجربي 2 بيشتر بود ولي اين تفاوت معنادار (P>0.05) نبوده است. به طور کلي، نتايج اين تحقيق نشان داد دو جلسه تمرين روزانه نسبت به يک جلسه تمرين تاثير قابل ملاحظه اي بر تعداد لوکوسيتها، لنفوسيتها، و نوتروفيلهاي دختران فعال بلافاصله بعد از برنامه تمرين نداشته است. با اين حال تحقيقات بيشتري در اين زمينه ضروري به نظر مي رسد.