وضعيت دريافت انرژي و مواد مغذي در مقايسه با مقادير استاندارد در بيماران ديابتي نوع 2 ساكن سبزوار

زمينه و اهدف: ديابت نوع (NIDDM) 2 يكي از شايع ترين بيماري هاي متابوليكي است كه 5% تا 6% كل جمعيت جوامع بشري را گرفتار مي سازد. اهميت اين بيماري علاوه بر شيوع بالا، به دليل بروز عوارض متعددي چون بيماري هاي قلبي-عروقي، نفروپاتي، نوروپاتي و ... مي باشد. بر اساس مطالعات مختلف، مواد مغذي نقش حياتي در كنترل يا پيشگيري اين بيماري دارند؛ مطالعه حاضر به منظور تعيين وضعيت دريافت انرژي و مواد مغذي در مقايسه با استاندارد در بيماران ديابتي نوع 2 انجام شد.
روش تحقيق: اين مطالعه مقطعي و تحليلي بر روي 92 بيمار ديابتي نوع 2 مراجعه كننده به كلينيك ديابت سبزوار انجام شد. پس از اندازه گيري قد و وزن بيماران، مواد مغذي هر فرد به روش يادآمد 24 ساعته خوراك براي سه روز متوالي و بسامد خوراك ثبت گرديد و با نرم افزار Food Processor، دريافت مواد مغذي هر فرد تعيين شد. داده ها با استفاده از آزمون هاي آمار توصيفي، One Sample t و اسميرنف كولموگروف در سطح معني داري P£0.05 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.
يافته ها: ميانيگن سني بيماران 53.83±13.03 سال و ميانگين شاخص توده بدني آنان 26.89±4.82 kg/m² بود. ميزان دريافت انرژي و تمام درشت مغذي ها به استثناي پروتئين در زنان و مردان كمتر از حد استاندارد بود (P<0.05)؛ همچنين در زنان ميزان دريافت تمام ريزمغذيها به استثناي سديم پايين تر از حد استاندارد بود. در مردان نيز ريزمغذيها چون فولاسين، ويتامين B₁₂، ويتامين E، كلسيم، فسفر، منيزيم، پتاسيم، روي، مس و سلنيوم پايين تر از حد استاندارد بود (P<0.05).
نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي اين تحقيق، دريافت درشت مغذيها و ريز مغذيها در بيماران ديابتي نوع 2 كمتر از مقادير توصيه شده است و اين امر لزوم توجه بيشتري به رژيم غذايي اين بيماران را جهت كاهش عوارض بيماري مي طلبد.