اثر تمرين هاي ترکيبي در پيشگيري، کنترل و کاهش عوامل خطرزاي قلبي - عروقي

هدف اين پژوهش، بررسي اثر تمرين هاي ترکيبي در پيشگيري، کنترل و کاهش عوامل خطرزاي قلبي – عروقي دانشجويان پسر دانشگاه سيستان و بلوچستان بود، به اين منظور 26 دانشجوي داوطلب 19 تا 22 ساله که در تمرين هاي ورزشي فوق برنامه دانشگاه سيستان و بلوچستان شرکت مي کردند، انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه کنترل و تجربي تقسيم شدند. نخست آزمودني ها پرسشنامه اندازه گيري سطح فعاليت بدني بک را تکميل کردند، متغيرهاي قد، وزن، ضربان قلب استراحتي، عوامل خطرزاي قلبي - عروقي شامل کلسترول تام (TC)، تري گليسيريد (TG)، ليپوپروتئين کم چگال (LDL-C)، ليپوپروتئين پرچگال (HDL-C) و عامل خطر RF=TC: HDL-C در همه آزمودني ها اندازه گيري شد. سپس گروه تجربي به مدت 13 هفته تحت برنامه تمرين هاي ترکيبي مشتمل بر تمرين هاي تناوي هوازي، مقاومتي و حرکات نرمشي نشاط آور قرار گرفتند و در پايان، اندازه گيري هاي مذکور در دو گروه تکرار شد. براي مقايسه دو گروه کنترل و تجربي از آمار توصيفي و آزمون t وابسته و t مستقل در سطح a£0.05 استفاده شد. يافته ها بين مقادير (P=0.042) TG، (P=0.019) HDL-C و (P=0.001) RF گروه تجربي و کنترل تفاوت معني دار نشان داد و در بقيه موارد تفاوت ها از نظر آماري معني دار نبود. به طور کلي نتايج نشان داد که بر اثر 13 هفته تمرين هاي ترکيبي در برخي از عوامل خطرزاي قلبي - عروقي کاهش معني داري حاصل مي شود. اين موضوع نشان مي دهد تمرين هاي ترکيبي با ايجاد خستگي کمتر و جذابيت و تنوع بيشتر مي تواند همانند تمرين هاي تداومي هوازي در پيشگيري، درمان و کاهش برخي عوامل خطرزاي قلبي - عروقي موثر واقع شود و اين شيوه تمريني مي تواند جايگزين تمرين هاي خسته کننده تداومي هوازي شود.