اثر مهاري وارنيش سديم فلورايد و ژل APF بر ريزجانداران پوسيدگي زا: يك بررسي آزمايشگاهي

بيان مساله: با وجودي كه، عواملي گوناگون در برنامه هاي پيشگيري از پوسيدگي در كودكان وجود دارند، شايد هيچ يك از آنها به اندازه كاربرد مناسب فلورايد در كاهش پوسيدگي موثر و مهم نباشند. اثرات اصلي پيشگيري از پوسيدگي فلورايد با تماس موضعي با مينا و با اعمال ضدباكتريايي آن انجام مي گيرد. تاكنون پژوهشي براي مقايسه اثرات ضدباكتريايي ژل APF و وارنيش سديم فلورايد انجام نگرفته است، لذا بررسي اثرات ضدباكتريايي ژل APF و وارنيش سديم فلورايد عليه ريزجانداران (ميكروارگانيسم ها) پوسيدگي زا (استرپتوكوك موتانس و لاكتوباسيل) مي تواند زمينه علمي براي استفاده از اين خاصيت مهم آنها در كاهش پوسيدگي را فراهم آورد.
هدف: مقايسه اثر مهاري وارنيش سديم فلورايد و ژل APF بر غلظت ريزجانداران پوسيدگي زا (استرپتوكوك موتانس و لاكتوباسيل)، هدف اصلي اين بررسي بود.
مواد و روش: در اين بررسي تجربي و پايه، شمار 20 دندان پره مولر از جهت باكولينگوالي برش داده شدند. با استفاده از روش پنجره، مساحت هاي مشخصي از سطح مينا زير پوشش ژل APF و وارنيش سديم فلورايد قرار گرفت و پس از 18، 24 و 48 ساعت، شمار باكتري هاي استرپتوكوك موتانس و لاكتوباسيل شمارش شدند. در روش ديسك ديفيوژن (Disk diffusion) بر روي محيط كشت M.S.Media حجم 0.1 سي سي از غلظت 10⁸ در ميلي ليتر ميكروب استرپتوكوك موتانس پس از آغشته ساختن به ژل APF و وارنيش سديم فلواريد بر روي محيط كشت ميكروبي قرار گرفت و سپس،‌ قطر منطقه رشد نيافته اندازه گيري شد. گونه واكاوي آماري در اين بررسي الگوسازي چند سطحي (Multilevel modeling) بود.
يافته ها: در زمان هاي 18، 24 و 48 ساعت در مقايسه ميان ژل و وارنيش، ژل نسبت به وارنيش اثري بيشتر بر كاهش شمار لاكتوباسيل داشت و اين تفاوت از لحاظ آماري معنادار بود (p<0.005). ولي درباره استرپتوكوك موتانس،‌ اين تفاوت از لحاظ آماري معنادار نبود. ميزان اثر ژل APF نسبت به وارنيش سديم فلورايد به اندازه 70.23 درصد بيشتر بوده است.
نتيجه گيري: با توجه به نتايج به دست آمده از اين بررسي آزمايشگاهي،‌ مي توان از ژل APF با اطمينان بيشتري نسبت به وارنيش سديم فلورايد در پيشگيري از پوسيدگي دنداني در كودكان بهره جست.