تعيين فاکتور روماتوئيد به روش ELISA و لاتکس: يک مطالعه مقطعي

زمينه و هدف: فاکتور روماتوئيد (RF) يکي از معيارهاي تشخيصي آرتريت روماتوئيد (RA) است که در پاتوژنز و شروع آرتريت روماتوئيد، اهميت زيادي دارد. مطالعات نشان داد، کاربرد روش هاي مختلف ميزان RF مثبت را افزايش مي دهد. هدف از اين مطالعه اندازه گيري ايزوتايپ هاي IgM و IgG فاکتور روماتوئيد به روش ELISA و لاتکس و مقايسه آن با يک گروه شاهد مي باشد.
روش بررسي: 100 بيمار RA واجد شرايط که بر اساس معيارهاي (ACR) تشخيص RA آنها قطعي بود (75 زن و 25 مرد) به طور تصادفي انتخاب شدند و براي آنها بررسي RF به روش لاتکس- IgM و به روش ELISA-IgM-IgG انجام شد. براي افراد سالم شاهد (75 زن و 25 مرد) هم زمان RF به روش ELISA-IgM-IgG انجام گرفت و در آناليز آماري متغيرها را با c² مقايسه نموديم.
يافته ها: اندازه گيري RF نزد بيماران RA به روش لاتکس IgM و به روش ELISA-IgM-IgG تفاوت چنداني ندارد. مثبت شدن IgM در بيماران RA در دو روش مترادف با هم مقايسه شد که در اين مورد ارتباط معني داري وجود دارد. (Pearson’s correlation co efficient, r=+0.60, p<0.001).
نتيجه گيري: فاکتور روماتوئيد IgM در بيماران RA نسبت به افراد سالم شاهد اختلاف معني داري را نشان مي دهد (r=0.24, p<0.001). حدود 75% بيماران RA تاييد شده داراي RF از نوع IgM هستند که اندازه گيري آن با دو روش لاتکس و ELISA تفاوت چنداني ندارند و اندازه گيري IgG نسبت به IgM به عنوان يک معيار تشخيصي ارجحيت ندارد و افراد سالم فاقد RF از نوع IgM و IgG هستند.