بررسي اثرات زيست محيطي معدن سرب و روي آهنگران بر منطقه حفاظت شده "لشگردر" استان همدان

با پيدايش فرهنگ و تمدن و افزوني نيازهاي بشري، صنعت معدن و معدن كاوي به عنوان يكي از اجزاي لاينفك توسعه و پيشرفت پا به عرصه وجود نهاد. معدن كاري مواد لازم براي حيات و پيشرفت بشر را فراهم مي كند و از طرفي با انتشار آلودگي ها، امكان حيات و استفاده از محيط زيست سالم را از وي سلب مي كند. با توجه به اين كه ايران يك كشور در حال توسعه است و براي پيشرفت خود ناچار به توسعه معادن است، براي توسعه پايدار صنعتي معدن كشور لازم است تا جنبه هاي زيست محيطي صنايع معدني (با توجه به اقليم) مورد شناسايي قرار گيرد. در اين تحقيق اثرات زيست محيطي معدن سرب و روي آهنگران در منطقه حفاظت شده "لشگردر"، در استان همدان مورد پايش و بررسي قرار گرفته است. فعاليت معدن آهنگران از حدود سال 1335 شروع شده و در تمام طول مدت استخراج، عمليات اكتشافي ادامه داشته و استخراج معدن به طريقه زيرزميني و كانه آرايي و به روش سنگ جوري بوده است. به منظور بررسي اثرات زيست محيطي فعاليت هاي استخراج و فراوري معدن، از بخش هاي مختلف آب، خاك و گياهان مرتبط با رگه هاي معدني، نخاله ها و پساب هاي فراوري و حوضچه هاي ترسيب از 8 ايستگاه نمونه برداري و ميزان تراكم برخي فلزات سنگين، در نمونه ها سنجش و تعيين شد. سپس غلظت فلزات سنگين در نمونه هاي آب، و عصاره نمونه هاي خاك و گياهان با استفاده از دستگاه جذب اتمي اندازه گيري و نتايج حاصله به كمك نرم افزار اكسل مورد مقايسه قرار گرفت.
نتيجه آناليز نمونه هاي آب، خاك و گياهان بيانگر اين است كه عناصر سرب، نيكل، كرم و مس در برخي از ايستگاه ها، بيش از ميزان استاندارد مي باشد. همچنين يافته ها بيانگر اين است كه فعاليت هاي معدن كاوي، خصوصا باطله هاي موجود، اثرات قابل ملاحظه اي بر سيماي محيطي منطقه حفاظت شده "لشگردر" و پوشش گياهي و جانوري آن در پي داشته است.