بررسي اثرات جيره هاي مرطوب بر عملكرد جوجه هاي گوشتي پس از اعمال محدوديت غذايي در دوره رشد جبراني

در اين آزمايش تعداد240 قطعه جوجه يك روزه نر و ماده گوشتي سويه آرين به طور تصادفي انتخاب، و سپس جوجه ها به 6 تيمار آزمايشي تقسيم شدند. اين آزمايش با استفاده از طرح كاملا تصادفي به روش فاكتوريل (2×3) شامل سه سطح محدوديت فيزيكي (صفر درصد محدوديت (شاهد)، ده درصد و بيست درصد كمتر از (شاهد)، و دو روش تغذيه (خشك و مرطوب)، با چهار تكرار و 10 قطعه جوجه براي هر تكرار در داخل هر تيمار انجام گرديد. افزايش وزن زنده در پايان هفت هفتگي، در تيمارهاي غذايي 0، 10 و20 درصد محدوديت به ترتيب 2031.13 ، 1905.13 و 1907 گرم بود، كه تيمار صفر درصد با ساير تيمار ها اختلاف معني داري داشت (p<0.05). روش تغذيه (خشك و مرطوب) بر روي افزايش وزن زنده نهايي تاثير معني داري نداشت. مصرف خوراك تيمار بيست درصد محدوديت از ساير تيمارها كمتر بود، همچنين ميانگين مصرف جيره مرطوب كمتر از جيره خشك بود (p<0.05). ضريب تبديل غذايي تيمار شاهد كمتر از تيمارهاي ده و بيست درصد محدوديت بود (p<0.05). اما بين تيمارهاي ده و بيست درصد محدوديت تفاوت معني داري وجود نداشت. ضريب تبديل جيره مرطوب از جيره خشك كمتر بود (p<0.05). از نظر وزن لاشه، وزن سينه، وزن ران، وزن چربي محوطه بطني و وزن امعا و احشا بين تيمارها اختلاف معني داري وجود نداشت. وزن امعا و احشا در جيره مرطوب با ساير تيمارها اختلاف معني داري داشت (p<0.05).