تاثير فاصله هاي استراحتي مختلف بر حفظ تکرارهاي حرکت پرس سينه در نوبتهاي متوالي

هدف از اين پژوهش عبارت است از مقايسه تاثير سه فاصله استراحتي مختلف بر حفظ تکرارهاي حرکت پرس سينه در نوبتهاي متوالي با بار 60 درصد يک تکرار بيشينه. براي اين منظور 17 نفر از دانشجويان ورزشکار دانشگاه گيلان با ميانگين سن 21.92±1.89 سال، قد 176.53±4.5 سانتي متر، و وزن 76.98±5.95 کيلوگرم به طور داوطلبانه در اين پژوهش شرکت کردند. همه آزمودنيها چهار جلسه تمرين پرس سينه را به فاصله 48 ساعت از يکديگر انجام دادند. در جلسه اول، يک تکرار بيشينه آزمودنيها اندازه گيري شد. از جلسه دوم تا چهارم، آزمودنيها در هر جلسه چهار نوبت حرکت پرس سينه را با 60 درصد يک تکرار بيشينه تا سر حد خستگي اجرا کردند. در هر جلسه، يکي از فاصله هاي استراحتي 90، 150 و 240 ثانيه بين نوبتها به صورت تصادفي استفاده شد و تعداد تکرارها در نوبتهاي مذکور ثبت گرديد. براي تجزيه و تحليل آماري از آزمون تحليل واريانس با اندازه گيريهاي مکرر و آزمون تعقيبي LSD استفاده شد. نتايج نشان داد هر سه فاصله استراحتي مورد استفاده تعداد تکرارها را در نوبتهاي متوالي کاهش مي دهد و بين توانايي حفظ تکرار بين نوبتهاي متوالي تفاوت معناداري وجود دارد (P=0.000). همچنين، توانايي حفظ تکرار با استفاده از فاصله استراحتي 240 ثانيه در مقايسه با فاصله هاي استراحتي 90 ثانيه اي و 150 ثانيه اي به طور معناداري بيشتر است (P=0.00). در مقايسه با فاصله استراحتي 90 ثانيه، توانايي حفظ تکرار با استفاده از فاصله استراحتي 150 ثانيه بيشتر بود (P=0.00). در گروههاي ويژه اي از عضلات، زمان استراحت مورد نياز بين نوبتها بر اعمال نيرو و قدرت همان عضلات اثر چشمگيري دارد. توانايي حفظ تکرارها در تمرينهايي با شدت متوسط و ثابت به افزايش حجم تمرين و به دنبال آن افزايش استقامت عضلاني مي انجامد. بنابراين، با توجه به نتايج پژوهش حاضر مي توان توصيه کرد براي افزايش استقامت عضلات درگير در تمرينات پرس سينه، نوبتهاي تمرين با فاصله استراحتي بين 150 ثانيه تا 240 ثانيه انجام شود.