بررسي و مقايسه دلايل مخالفت بهره برداران با اجراي طرح هاي يكپارچه سازي زمين هاي كشاورزي در شهرستان كرمانشاه و منطقه لنجانات استان اصفهان

هدف از اين پژوهش بررسي ويژگي ها و دلايل مخالفت بهره برداران با اجراي طرح هاي يكپارچه سازي زمين هاي كشاورزي است. بخشي از اطلاعات مورد نياز از طريق پرسشنامه و مصاحبه حضوري با 75 نفر از بهره برداران ساكن در 6 روستاي ناموفق در اجراي طرح، در شهرستان كرمانشاه و منطقه لنجانات استان اصفهان همراه با بازديد از چند طرح انجام شده و در حال انجام، حاصل شد. بخش ديگر اطلاعات مورد نياز از طريق پرسشنامه و مصاحبه حضوري با 44 نفر از كارشناسان مطلع و مرتبط با اجراي طرح ها در ادارات جهاد كشاورزي به دست آمد. ميزان پراكندگي قطعات مالكيت هر بهره بردار با استفاده از ضريب پراكندگي جانشوفسكي اندازه گيري شد. براي تحليل اطلاعات از آماره هاي ضريب هم بستگي و مقايسه ميانگين استفاده شد. نتايج نشان داد مخالفت بهره برداران مهم ترين مانع اجراي يكپارچه سازي زمين هاي كشاورزي است و اين افراد درصد اندكي از كل بهره برداران را تشكيل مي دهد. در لنجانات اين افراد از وضعيت ساختار زمين هاي كشاورزي مناسب تري به لحاظ اندازه و پراكندگي قطعات برخوردار هستند. در هر دو منطقه دلايل مخالفت بهره برداران قابل طبقه بندي در سه دسته دلايل منطقي و بحق، دلايل منطقي ولي نابحق و دلايل غير منطقي است. روش هاي مواجهه با مخالفين براي كسب توافق آنها، در سه شكل كدخدامنشانه،‌ با دادن امتياز و اجباري انجام مي شود. جهت كاهش مخالفت ها و پيشبرد يكپارچه سازي زمين هاي كشاورزي در دو منطقه، آموزش و ترويج، اصلاح روش هاي فني و اجرايي يكپارچه سازي و حمايت هاي حقوقي و قضايي از اجراي طرح ها، پيشنهاد مي شود.