مردم داري در رهبري امام خميني (س)

مردم نامي عام براي هر گروه اجتماع انساني و يك پديده طبيعي – تاريخي است. مفهوم ملت و ملت گرايي در بينشهاي مختلف متفاوت است. در نگرش امام راحل، مهمترين عامل در تحقق ملت گرايي، نظام ارزشي برگرفته از جهان بيني است. با توجه به اين رويكرد، رهبر فقيد انقلاب بر اين باور است كه در تحقق و ايجاد ملل اسلامي، نظام ارزشي نشات گرفته از جهان بيني توحيدي مي تواند عامل موثر باشد. در چنين طرز تفكري، ملي گرايي به مفهوم مصطلح امروزي آن مطرود است. به همين دليل، كارآيي ملت در نظر امام با انگيزه الهي محك مي خورد و چنين ملت و مردمي شايسته خدمتگزاري اند. به عبارت ديگر، امام راحل خود را خدمتگزار اين مردم مي داند و فرضيه مديريت بر قلوب را مطرح مي سازد. بالطبع لازمه اين نوع مديريت كه بر محور انگيزه الهي استوار است همگرايي مديران (دولتمردان) با مردم به روشهاي گوناگون است. برخي از اين روشها عبارتند از: جلوگيري از ايجاد نارضايتي در سازمانها، عمل به موازين اسلامي، سخت گيري نكردن با مردم، شركت دادن آنان در امور. رهبر فقيد انقلاب بعد از ارايه اين روش مديريتي در عمل نيز آن را به محك تجربه گذاشت.