پيشنهاد تغييرات جزيي درنمودار تكامل شورابه، ارايه شده توسط اگوستر و هاردي با بررسي شورابه درياچه مهارلو

درياچه مهارلو يك حوضه رسوبي درون قاره اي بسته در جنوب باختر ايران است. وسعت درياچه حداكثر 280 كيلومتر مربع و ژرفاي ميانگين آن در زمان پرآبي 1.5 متر است. سطح آب درياچه متاثر از حجم آبهاي سطحي و زيرزميني وارده به آن، بارندگي در سطح درياچه و ميزان تبخير است. تيپ آبهاي وارده به درياچه به طور عمده سولفاتي و بيكربناتي و متاثر از سازنده هاي زمين شناسي حوضه آبريز است. بررسي روند تكاملي درياچه مهارلو با كمك داده هاي منتشر شده از سال 1354 تا 1381 و نتايج حاصل از تجزيه تعداد 230 نمونه برداشت شده مربوط به سه وضعيت خشك، كم آبي و پرآبي (تابستان 1380، تابستان 1381 و بهار 1384) انجام گرفته است. تيپ شورابه در دوره هاي زماني كوتاه مدت بسيار متغير است. در مسير تكاملي شورابه ابتدا مقادير Na و Cl افزايش مي يابد و تيپ شواربه از نوع Na-Mg-Cl مي شود. در ادامه تبخير و كاهش تراز آب، هاليت ته نشست مي كند و مقدار سديم و كلر كاهش مي يابد و تيپ شواربه از نوع Mg-Cl-SO₄ مي شود. اما مسير تكاملي شواربه هنوز ادامه داشته و با ادامه تبخير، شواربه از نوع Mg-SO₄-Cl مي شود. مسير تكاملي شورابه درياچه مهارلو در مسير III نمودار تكامل شورابه ها است در نتيجه آبهاي غالب وارده به حوضه، مي بايست از نوع HCO₃³Ca+Mg باشد. در حالي كه در شرايط كنوني آبهاي وارده و قابل مشاهده به درياچه اغلب از نوع HCO₃<<Ca+Mg است علت آن آبهاي بيكربناتي غيرقابل رويتي است كه به صورت چشمه هاي كارستي از بستر درياچه وارد آن مي شود. به نظر مي رسد، از محل گسل در كف درياچه آبهاي بيكربناتي خارج مي شود.