در اين مقاله، سازگاري 13 گونه و واريته مختلف سوزني برگ كاشته شده در سال 1380، در قالب طرح آماري بلوك هاي كامل تصادفي در اقليم نيمه خشك و خيلي سرد همدان بر روي خاك عميق آبرفتي با بافت شني لومي و pH=7.65 مورد بررسي قرار گرفت. مشخصه هاي درصد زنده ماني، رشد طولي و ميانگين رشد طولي ساليانه در سال كاشت و بعد در سال 1384 مورد اندازه گيري و ارزيابي قرار گرفت.
نتايج تجزيه واريانس حاكي است كه گونه هاي ارس، نوش، كاج تهران، كاج جنگلي و سرو نقره اي و چهار واريته از كاج سياه با بيش از 86 درصد زنده ماني سازگارترين و گونه هاي پيسه آ و سدروس با كمتر از 40% زنده ماني سازگاري قابل قبولي نداشتند. تفاوت هاي موجود از نظر آماري در سطح 5% معني دار بودند. آزمون دانكن نشان داد كه در كاج تهران با حدود 190 درصد ميانگين رشد طولي ساليانه در صدر جدول طبقه بندي و گونه هاي پيسه آ و سدروس با 37 درصد ميانگين رشد طولي ساليانه در پايين ترين حد طبقه بندي قرار گرفتند.
با توجه به نتايج بدست آمده و اهداف مورد انتظار كاشت گونه هاي سرو نقره اي، نوش و واريته كاج سياه اتريش براي مراحل بعدي توصيه مي شوند. در مورد ساير گونه ها بررسي بيشتري بايد صورت پذيرد.