بررسي نياز رويشگاهي و برخي خصوصيات كمي و كيفي بلوط ايراني (.Quercus brantii Lindl) در جنگلهاي استان چهارمحال و بختياري

اين تحقيق در سه منطقه جنگلي فلارد لردگان، سرخون اردل و چري بازفت استان چهارمحال و بختياري كه بلوط ايراني (Quercus brantii Lindl.) گونه غالب جنگلهاي آن است صورت پذيرفت. در ابتدا تيپ هاي جنگلي كه بلوط عنصر اصلي آن بود مطالعه شد. سپس سه منطقه شمال غرب، غرب و جنوب غرب كه گسترشگاه اصلي بلوط ايراني در استان (مناطق ذكر شده) مي باشند، انتخاب و در هر منطقه 12 قطعه نمونه 10 آري در فرمهاي مختلف زمين (يال، دامنه و دره) و جهتهاي جغرافيايي اصلي (شمالي، جنوبي، شرقي و غربي) انتخاب شدند. در مجموع 36 قطعه نمونه پياده شد و خصوصيات رويشگاهي منطقه، خصوصيات فيزيكي و شيميايي خاك و مشخصات كمي و كيفي درختان در هر قطعه نمونه مطالعه شدند.
نتايج نشان دادند كه بلوط ايراني گونه هاي نورپسند است كه بيشترين حضور را در جهت جغرافيايي جنوب غربي با ارتفاع 1800 تا 2000 متر بالاتر از سطح دريا نشان مي دهد. pH خاك مناطق مطالعه شده بين 7.72 در سطح تا 7.85 در عمق نوسان داشته و ميزان ازت كل و ماده آلي نسبتا خوب و شوري خاك ناچيز است. بيشتر درختان بلوط مورد بررسي شاخه زاد بوده (بين 78.6 تا 84.2 درصد) كه به طور متوسط هر پايه 4 تا 5 جست توليد مي كند. اين موضوع دخالت شديد انسان را در منطقه نشان مي دهد. قطر برابر سينه و ارتفاع درختان بلوط به ترتيب بين 13.8 و 19.0 سانتيمتر و بين 4.3 و 5.2 متر در فرمهاي مختلف زمين نوسان مي كند.