ميزان مرگ و مير ناشي از سوختگي در بيماران بستري در مركز سوختگي زارع شهرستان ساري در سال هاي 83-1381

زمينه و هدف: سوختگي مشكل سلامت عمومي و يك آسيب جهاني در جوامع صنعتي و در حال توسعه مي باشد كه در انواع شديد منجر به فوت مي شود. لذا مطالعه عوامل سوختگي، نتايج درمان، ميزان مرگ و مير و آناليز آن در هر جامعه براي دستيابي به راهكارهاي پيشگيري ضروري مي باشد.
روش بررسي: اين مطالعه مقطعي روي 2160 بيماري كه در طي سال هاي 1383-1381 با تشخيص سوختگي به مركز آموزشي- درماني زارع شهرستان ساري مراجعه نموده بودند، انجام شد. متغيرها شامل ميانگين و دامنه سني، درجه و درصد سوختگي، محل سكونت بيمار، جنس، عامل خارجي منجر به سوختگي (آب جوش، آتش، اسيدها و انفجار)، ميانگين مدت اقامت و اعمال جراحي انجام شده بود.
يافته ها: نتايج اين تحقيق نشان داد كه متوفيان ناشي از سوختگي 506 نفر (23.4 درصد) بودند. محل اقامت بيماران به ترتيب اولويت اول استان مازندران 41.7 درصد، استان گلستان 41.4 درصد و استان گيلان 10.2 درصد بود. سوختگي درجه 2 و 3 بالاترين فراواني (91.8 درصد) و از نظر درصد سوختگي بيشترين فراواني 31.7 درصد مربوط به سوختگي 90 درصد و بالاتر بود. بيشترين عامل خارجي منجر به سوختگي (57.9 درصد) مواد سوختي شامل نفت، بنزين و گازوييل بود. درصد سوختگي تاثير چنداني در ميزان مرگ و مير گروه سني 50 سال و بالاتر نداشت.
نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه تاكيد بر شيوع سوختگي در رده هاي سني و جنسي خاص دارد. براي تاسيس بيمارستان، به جمعيت منطقه، بعد مسافت، ويژگي مناطق و آماري موجود بايستي توجه شود.