هدف: در این تحقیق، تاثير پيش ساز توليد نيتريك اكسايد (ال-آرژينين) و مهارگر سنتز نيتريك اكسايد (L-NAME) بر كسب و بيان ترجيح مكان شرطي شده ناشي از مورفين در موشهاي بزرگ آزمايشگاهي نر حساس شده به مورفين بررسي گردید.
روش بررسي: در يك مطالعه اوليه اثر تجويز دوزهاي مختلف مورفين در القاي ترجيح مكان شرطي شده در حيوانات سالم بررسي شد تا دوز غير موثر مورفين شناخته شود. همچنين، با تجويز منقطع مورفين (mg/kg 5)، در سه روز پياپي و به دنبال آن پنج روز بدون دارو، در حيوانات حساسيت به مورفين القاء شد به نحوي كه تجويز دوز غير موثر مورفين در اين حيوانات باعث بروز ترجيح مكان شرطي شده چشم گيري گرديد. ال-آرژينين و يا L-NAME در روزهاي تزريق مورفين (mg/kg 5) و يا در روز تست به داخل ناحيه تگمنتوم شكمي حيوانات تزريق مي شدند تا اثر آنها بر كسب و بيان ترجيح مكان شرطي شده در اين حيوانات مشخص شود.
يافته ها: نتايج نشان دادند كه تجويز مورفين (0.5mg/kg ، 1، 5، 2.5، 7.5 و 10) در حيوانات سالم باعث بروز ترجيح مكان شرطي شده گرديد. تجويز منقطع مورفين (mg/kg 5) سبب بروز حساسيت به مورفين در حيوانات شد. تجويز ال-آرژينين ( 0.3 , 0.1 ,0.01mg/Rat) قبل از تجويز مورفين در روزهاي القا ترجيح مكان شرطي شده و يا در روز تست اثري بر كسب و بيان ترجيح مكان شرطي شده در موشهاي حساس به مورفين نداشت. تجويز 0.1μg/Rat )L-NAME ، 0.01 و 3/0) قبل از تجويز مورفين در روزهاي القا ترجيح مكان شرطي شده نيز اثري را از خود نشان نداد در حاليكه باعث مهار بيان ترجيح مكان شرطي شده ناشي از مورفين در موشهاي حساس به مورفين گرديد.
نتيجه گيري: بنظر مي رسد كه نيتريك اكسايد نقش مهمي را در كسب و بيان ترجيح مكان شرطي شده ناشي از مورفين در موشهاي بزرگ آزمايشگاهي نر حساس شده به مورفين بازي نمي كند.