مقاله حاضر نتيجه پژوهشي است كه با تكيله بر نظريه «برجسته سازي» به منظور دست يابي به واژگان و تركيب هاي برجسته زنان اشعار اخوان انجام شده است. به اين منظور، پس از بيان مقدمه اي درباره نقش هاي ارتباطي و ادبي زبان و توضيح برجسته سازي، واژگان و تركيب هاي اشعار اخوان مورد بررسي و تحليل قرار گرفته است. منظور از برجسته سازي واژگاني در شعر، گزينش واژه هايي است كه در زبان علمي كاربرد ندارد. نتيجه تجزيه و تحليل واژگان اشعار اخوان نشان مي دهد كه وي از پنج نوع واژه براي برجسته سازي زبان شعرش بهره برده است؛ 1) واژه هايي كه قبلا وجود نداشته و خود اخوان آن را ساخته است. 2) واژه هاي كهن و يا واژه هاي كم كاربرد كه امروز در زبان معيار به كار نمي رود يا بندرت از آن ها استفاده مي شود. 3) واژه هاي اساطيري. 4) واژه هاي محاوره اي. 5) واژه هاي كوتاه شده. در بخش تركيبات نيز دو دسته تركيب در اشعار اخوان موجب برجستگي زبان شعر او شده است: گروه هاي اسمي و گروه هاي وصفي. اخوان با تسلط هنرمندانه خود تركيب هايي پديد آورده است كه ساختار آن ها يادآور تركيب هاي حماسي و با صلابت سبك خراساني است و همين ويژگي سبب تمايز اين تركيب ها از تركيب هاي زبان ارتباطي شده است.