تعيين زمان بهينه اكسيژن زدايي طي پليمر شدن در محلول وينيل استات در حلال ايزوپروپيل الكل

به دليل عامل بازدارندگي اكسيژن در حين واكنش پليمر شدن وينيل استات، در بعضي موارد كه مقدار اكسيژن حل شده در سيستم زياد است، ماده پليمري تا 8h پس از زمان واكنش نيز به دست نمي آيد. در اين حالت، از گاز نيتروژن با خلوص بيش از 99 درصد براي زدودن اكسيژن استفاده مي گردد تا درصد اكسيژن به حدود صفر برسد. با توجه به آثار اكسيژن بر اين پليمر، از گاز نيتروژن به عنوان عامل حذف كننده اكسيژن استفاده مي شود. از آنجا كه استفاده درست از گاز نيتروژن موجب تغييراتي در موازنه جرم سيستم به علت خروج حلال و مونومر در حين پليمر شدن به دليل شرايط دما، فشار بخار مواد، خواص ترموديناميكي محلول و استفاده از گاز نيتروژن به عنوان حذف كننده اكسيژن مي گردد، به بررسي مقدار اكسيژن محلول در سيستم پليمر شدن در شرايط مختلف پرداخته شد. نتايج حاكي از آن است كه ورود نيتروژن به سيستم به سرعت اكسيژن را از سيستم خارج و افزايش دما نيز خود كمك زيادي به اين امر مي كند. در ادامه زمان لازم براي استفاده از گاز نيتروژن در سيستم پليمر شدن به دست آمده است. پيش از ورود شروع كننده به سيستم از دبي تقريبا زياد نيتروژن براي اكسيژن زدايي 10 L/min (مطابق با نتايج به دست آمده زمان 15 min كافي است) تا رسيدن دماي سيستم به دماي حمام استفاده كرده و پس از افزودن شروع كننده، سرعت نيتروژن در كمترين ميزان خود 5 L/min قرار داده شد.