تاثير هوموسيستئين بر آسيب قلبي به دنبال ايسكمي در قلب جدا شده رت

مقدمه: هوموسيستئين يك اسيد آمينه محتوي سولفور است كه افزايش مقدار آن در بدن به عنوان يك عامل خطرزاي بيماري هاي قلبي عروقي شناخته مي شود. بيماري افزايش هوموسيستئين خون (هيپرهوموسيستئينميا) با استرس اكسيداتيو و آسيب عروقي متعاقب آن همراه مي باشد؛ اما در مورد تاثيرات قلبي آن در شرايط ايسكمي و خونرساني مجدد (Reperfusion) اطلاعات كافي در دست نيست. بنابراين پژوهش حاضر بررسي تاثير هوموسيستئين بر آسيب متعاقب ايسكمي در قلب جدا شده رت انجام شد.
روش ها: اين مطالعه تجربي بر روي 32 رت هاي نر بالغ صورت گرفت. قلب حيوانات به روش لانگندورف مجزا شد و تحت تغذيه با محلول كربس با فشار ثابت، معيارهاي عملكردي آن مورد سنجش قرار گرفت. در گروه كنترل قلب ها سه مرحله تثبيت اوليه و ثبت اطلاعات پايه، ايسكمي کلي با درجه حرارت طبيعي (Global and Normothermic) به مدت 40 دقيقه و تغذيه مجدد به مدت 45 دقيقه را گذراندند. در گروه اول، هوموسيستئين به ميزان 0.5 ميلي مول در ليتر به مدت 30 دقيقه قبل و 5 دقيقه پس از ايسكمي به محلول زمينه اي اضافه شد. در گروه دوم و سوم نيز به ترتيب 0.1 و 0.05 ميلي مول در ليتر هوموسيستئين به مدت 60 دقيقه قبل و 5 دقيقه پس از ايسكمي، به محلول كربس اضافه گرديد. بررسي مقادير معيارهاي مختلف قلبي قبل از ايسکمي نسبت به مقدار پايه با استفاده از آزمون مقايسه زوج ها و مقايسه آن بين گروه هاي مختلف در هر دوره با استفاده از آناليز واريانس يک طرفه صورت گرفت.
يافته ها: بالاترين غلظت هوموسيستئين به کار رفته (0.5 ميلي مول در ليتر) منجر به افزايش معني دار ميزان جريان كرونري قبل از دوره ايسكمي شد. همچنين در دوره تغذيه مجدد، پارامتر عملكردي قلب يا همان RPP (Rate Pressure Product) در گروه تست دوم (5955±566) نسبت به گروه كنترل (10818±765) به شکل معني داري كاهش نشان داد.
نتيجه گيري: يافته هاي پژوهش حاضر، نشان دهنده تشديد آسيب قلبي به دنبال ايسكمي در گروهي از رت هاست كه هوموسيستئين را با غلظت متوسط و در زمان طولاني دريافت نموده است. اين اثر ممکن است به دليل تشديد استرس اكسيداتيو ناشي از هوموسيستئين در دوره تغذيه مجدد باشد.