ارزيابي خصوصيات بيماران مبتلا به پمفيگوس بستري شده در بخش پوست بيمارستان سينا همدان از سال 1371 لغايت 1374

پمفيگوس گروهي از بيماريهاي اتوايمون هستند كه با پيدايش تاول و اروزيونهايي در مخاط و پوست، آكانتوليز و اتوآنتي بادي بر عليه تشكيلات سطحي سلولهاي اپيدرمي مشخص مي شوند. هدف تحقيق، ارزيابي خصوصيات كلي بيماران پمفيگوسي بستري در بخش پوست بيمارستان سينا همدان بود.
اين مطالعه بصورت توصيفي و گذشته نگر و براساس اطلاعات موجود در پرونده 37 بيمار مبتلا به پمفيگوس بستري شده در بخش پوست بيمارستان سينا همدان طي سالهاي 1371 تا پايان سال 1374 انجام گرفت.
از نظر باليني 23 نفر از افراد مورد مطالعه زن (2/62%) و 14 نفر (8/37%) را مردان تشكيل مي دادند. بيماران بيشتر در گروه سني 41 تا 50 سال قرار داشتند. در ثلث بيماران (34.4%) ضايعه دهاني اولين تظاهر بيماري بود و اين عارضه در (8/83%) بيماران ديده شد. عود در اين بيماران (7/29%) بود. شايعترين شكل پاتولژي در بيماران پمفيگوس ولگاريس بود و بين شروع بيماري و زمان بستري بطور متوسط 103 روز فاصله وجود داشت. مرگ در 4 بيمار (3 زن و 1 مرد) رخ داد و سپتي سمي شايعترين علت مرگ بود.
مطالعه حاضر نشان داد كه بيماري پمفيگوس در زنان نسبت به مردان شايعتر مي باشد. همچنين ميزان عود در جامعه مورد مطالعه نسبت به مطالعات انجام شده در ساير كشورها بيشتر است.