اندازه گيري قطر قدامي- خلفي وريد اجوف تحتاني توسط سونوگرافي به عنوان يك روش غير تهاجمي در تخمين ميزان فشار وريد مركزي در بيماران بستري در بخش مراقبت هاي ويژه

مقدمه: تخمين حجم مايعات داخل عروقي در بيماران با جراحت هاي شديد و يا بستري در بخش مراقبت ويژه بسيار ضروري مي باشد. در حال حاضر روش دقيق براي تخمين نياز بدن به مايعات، اندازه گيري فشار وريد مركزي (CVP) است كه روش تهاجمي مي باشد. از مدت ها قبل اندازه گيري قطر وريد اجوف تحتاني (IVC) توسط سونوگرافي به عنوان روش ساده و قابل دسترس جهت تخمين حجم مايعات داخل عروقي مطرح شده است. هدف از اين مطالعه تخمين حجم مايعات مورد نياز بيماران در بخش مراقبت ويژه است كه با استفاده از اندازه گيري قطر قدامي- خلفي وريد اجوف تحتاني توسط سونوگرافي صورت گرفته و با فشار وريد مركزي مقايسه مي شود.
روش بررسي: اين مطالعه از نوع توصيفي و به روش مقطعي صورت گرفته است. بيماران بستري در بخش مراقبت ويژه كه به هر علتي كاتتر وريد مركزي داشته و علايمي از افزايش فشار دهليز راست نداشته، انتخاب شدند. در حالت دم و بازدم فشار وريد مركزي و همچنين توسط سونوگرافي قطر وريد اجوف تحتاني بيماران اندازه گيري شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماري SPSS و آزمون هاي آماري رگرسيون و ضريب همبستگي پيرسون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
نتايج: در بين 50 بيمار ميانگين فشار وريد مركزي در هنگام دم 5.59±11.31 سانتي متر آب و در هنگام بازدم 5.65±12.20 سانتي متر در آب بود. ميانگين قطر وريد اجوف تحتاني در هنگام دم 3.56±7.71 ميليمتر و در هنگام بازدم 3.28±11.97 ميليمتر بود. بين فشار وريد مركزي و قطر آن همبستگي وجود داشت و ضريب همبستگي آن در حالت دم 0.664 (p=0.001) و در هنگام بازدم 0.495 (p=0.001) بود. در اين پژوهش رابطه خطي بين فشار و قطر وريد مركزي وجود داشت.
نتيجه گيري: اندازه گيري قطر وريد اجوف تحتاني به عنوان روش غير تهاجمي و قابل اعتماد مي تواند جهت تخمين حجم مايع داخل عروقي به كار رود.