تاثير سطوح مختلف مکمل ليزين و پروتئين خام جيره بر عملکرد، خصوصيات لاشه و دفع ازت جوجه هاي گوشتي

به منظوز تعيين اثر سطوح مختلف اسيد آمينه ليزين و پروتئين خام جيره بر عملکرد، خصوصيات لاشه و دفع ازت جوجه هاي گوشتي، آزمايشي با 240 قطعه جوجه گوشتي سويه تجارتي راس از سن يک تا 42 روزگي اجرا گرديد. تيمارهاي آزمايشي شامل سه سطح مکمل اسيد آمينه ليزين دردوره آغازين و رشد (صفر، 0.15 و 0.30 درصد) و دو سطح پروتئين خام (17.84 و 20.84 درصد در دوره آغازين و 16.12 و 18.12 درصد در دوره رشد) با انرژي قابل سوخت و ساز 2900 کيلوکالري در کيلوگرم بود. نتايج نشان داد که کاهش پروتئين خام جيره، ميزان افزايش وزن در دوره آغازين، دوره رشد و کل دوره را به طور معني دار به ترتيب 6، 4.6 و 5.6 درصد کاهش داد (P<0.05)، هم چنين مصرف خوراک در دوره آغازين به طور معني داري کاهش يافت (P<0.05). کاهش پروتئين خام جيره، اثر معني داري بر نسبت افزايش وزن به مصرف خوراک نداشت، ولي مقدار گوشت سينه را به طور معني داري کاهش و درصد چربي حفره بطني را افزايش داد (P<0.05). افزايش اسيد آمينه ليزين در جيره مصرف خوراک در دوره آغازين، افزايش وزن و نسبت افزايش وزن به مصرف خوراک در دوره رشد و کل دوره را به طور معني داري بهبود داد (P<0.05). افزايش اسيد آمينه ليزين در جيره باعث افزايش معني دار درصد گوشت سينه و ران گرديد (P<0.05). افزودن مکمل ليزين به جيره در دوره آغازين دفع ازت را به طور معني داري کاهش داد (P<0.059). هم چنين با کاهش پروتئين خام جيره در دوره آغازين دفع ازت به طور معني داري کاهش يافت (P<0.05). تيمارهاي آزمايشي اثر معني داري بر درصد تلفات نداشت. نتايج اين آزمايش نشان داد که در صورت تامين ساير اسيدهاي آمينه محدود کننده در جيره، با افزودن مکمل ليزين مي توان سطح پروتئين خام جيره را تا 3 درصد در دوره آغازين و تا 2 درصد در دوره رشد کاهش داد و اين عمل تاثير منفي بر بازده غذايي نداشت.