بررسي تداوم مصرف بيست و يك ماهه IUD تي هندي و دلايل خروج آن در مراجعين به مراكز بهداشتي درماني شهري شهرستان كرج در شش ماهه اول سال 1380

در حال حاضر استفاده از IUD رايج ترين روش پيشگيري از بارداري دراز مدت و برگشت پذير است. در مراكز بهداستي درماني ايران از سال 1378 IUD نوع تي ساخت شرمت پرگناي هندوستان مورد استفاده قرار مي گيرد. كارايي اين نوع IUD حداقل 10 سال است. ولي بسياري از زنان استفاده از اين روش را زودتر ترك مي كنند. لذا اين پژوهش با هدف تعيين تداوم مصرف 21 ماهه IUD تي هندي و وقوع بارداري ناخواسته در مراجعين به مراكز بهداشتي درماني شهري شهرستان كرج در شش ماهه اول سال 1380 انجام گرفت. اين پژوهش يك مطالعه كوهورت توصيفي گذشته نگر بود و از برگه ثبت موارد جهت گرد آوري داده ها استفاده شد.
در اين پژوهش تعداد 1008 زن كه در شش ماهه اول سال 1380 در يكي از مراكز بهداشتي درماني شهري شهرستان كرج اقدام به جاي گذاري IUD كرده بودند در پژوهش شركت داده شدند.
نتايج پژوهش نشان داد كه احتمال تداوم مصرف IUD تي هندي در مدت 21 ماهه 0.6006 بود. احتمال تداوم مصرف يك ساله 0.7307 درصد بود، خارج كردن IUD در مدت 21 ماهه 29.8 درصد بود. خروج خود به خودي IUD بيشترين دليل خارج كردن آن بود 8.3 درصد، خارج كردن به دليل خونريزي و درد 9.5 درصد از كل خارج سازي هاي IUD را تشكيل داد. خارج كردن به دليل طولاني شدن نخ IUD 2.5 درصد بود و حدود 6 درصد موارد، IUD به تقاضاي مصرف كننده خارج شد.
يافته هاي اين پژوهش نشان داد كه تداوم مصرف IUD تي هندي تقريبا مشابه ساير تحقيقات بود. بيشترين عوارض IUD در سال اول جاي گذاري اتفاق افتاده بود. با افزايش مدت استفاده از IUD و بالا رفتن سن استفاده كننده، از شيوع بارداري ناخواسته، خروج IUD، و عوارض IUD كاسته شده بود. پيشنهاد مي شود عوارض جانبي اين نوع IUD در طولاني مدت (بيشتر از 21 ماه) و به شكل آينده نگر بررسي شود.