بررسي اثر سياست حمايت دولت از محصولات زراعي بر رشد عوامل توليد در ايران

همواره بخش كشاورزي از سياست حمايتي برخوردار بوده است؛ اما براي رشد پايدار لازم است افزايش توليد از طريق رشد بهره وري انجام گيرد. هدف اين مقاله كشف رابطه بين قيمت حمايتي و رشد بهره وري مي باشد. اين مطالعه در محدوده زماني 1366 تا 1378 و براي محصولات گندم آبي و ديم، جوي آي و ديم ، برنج، پنبه، چغندر قند و سيب زميني انجام شده است. با استفاده از داده هاي ادغام شده و الگوي مناسب، تلاش شده است تا به سوالات زير پاسخ داده شود: آيا بين قيمت حمايتي و رشد بهره وري محصولات كشاورزي رابطه وجود دارد؟ همچنين آيا تاثير قيمت حمايتي بر رشد بهره وري محصولات كشاورزي يكسان است؟ نتايج به دست آمده حاكي از آن است كه متوسط رشد بهره وري در محصولات آبي مثبت مي باشد و همچنين آزمون آماري نشان مي دهد تنها در سه محصول گندم آبي، جوي آبي و چغندر قند رشد بهره وري مثبت و در سطح اعتماد 10% معني دار است؛ بنابراين سياستهاي حمايتي دولت طي مورد دوره بررسي لزوماً موجب بهبود بهره وري عوامل توليد نگرديده است؛ در ضمن تجزيه واريانس تفاوت معني داري را در رشد بهره وري بين محصولات منتخب نشان نمي دهد.