مقدمه: آستروسيتوما شايع ترين تومر اوليه مغزي مي باشد كه شامل طيف وسيع از نئوپلاسمها با سير باليني گوناگون مي گردد. اين مطالعه با هدف بررسي برخي از جنبه هاي اپيدميولوژي و باليني و همچنين نتيجه درمان بيماران مبتلا به آستروسيتوما انجام شده است. برخي از عوامل احتمالي موثر در پيش آگهي نيز مورد ارزيابي قرار گرفتند.
روش كار: اين مطالعه توصيفي در سال 1370-79 در بيمارستان هاي اميد و قائم (عج) مشهد انجام شده است. تعداد 324 بيمار كه با تشخيص آسيب شناسي آستروسيتوماي مغزي در اين بيمارستان ها درمان شده بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. مشخصات فردي سن، جنس، تظاهرات باليني، نوع درمان و عمل جراحي، عوارض، يافته هاي تصوير برداري، درجه بدخيمي، پيگيري و در پرسشنامه اي جمع آوري گرديد. براي يكسان شدن گزارش هاي آسيب شناسي درجه بدخيمي تومور از تقسيم بندي WHO استفاده شد. اطلاعات جمع آوري شده با استفاده از آزمون هاي آماري كاي اسكوئر و كاپلان ماير با نرم افزار SPSS تجزيه و تحليل شد.
نتايج: بيماران شامل 189 مرد و 135 زن بودند. توزيع موارد بر اساس درجه بدخيمي از درجه يك تا چهار به ترتيب 31 نفر (%9.5)، 118 نفر (%36.4)، 54 نفر (%16.7) و 121 نفر (%37.3) بود. ميانه سني براي آستروسيتوماهاي با درجه بدخيمي بالا و پايين به ترتيب 45 و 25 سال بدست آمد. ميزان بقا 3 ساله در بيماران با آستروسيتوماي درجه يك تا چهار بترتيب %94.7، %74.9، %52.7 و %6.7 اندازه گيري شد.
در ارزيابي چند متغيره براي آستروسيتوماي با درجه بدخيمي پايين، درجه بدخيمي 2، سن بالاتر از 50 و انجام بيوپسي تنها و براي آستروسيتوماي با درجه بدخيمي بالا، درجه بدخيمي 4 و انجام بيوپسي تتنها به طور قابل توجه همراه با پيش آگهي بدتر بودند.
نتيجه گيري: ميزان بقا براي آستروسيتوماي با درجه بدخيمي يك خيلي خوب و براي آستروسيتوماي با درجه بدخيمي دو رضايت بخش است. اما آستروسيتوماهاي با درجه بدخيمي بالا به خصوص گليوبلاستوماي مولتي فرم پيش آگهي نامساعدي دارند. هم براي آستروسيتوماي با درجه بدخيمي بالا و هم پايين، درجه بدخيمي و ميزان برداشت جراحي در پيش آگهي موثر بودند. براي آستروسيتوماهاي با درجه بدخيمي پايين سن بالاتر از 50 به طور قابل توجهي همراه با پيش آگهي ضعيف تر بود.