شناسايي ناقلين استافيلوكوك آرئوس و تعيين مقاومت آنتي بيوتيكي آن در پرسنل بيمارستان رازي شهرستان اهواز در سه ماهه اول سال 1382

هدف: استافيلوكوكوس آرئوس بعنوان يك پاتوژن مهم و يكي از علل شايع عفونتهاي بيمارستاني همواره عوارض وخيمي را براي بيماران مبتلا به اين عفونت باعث مي شود يكي از منابع مهم انتشار اين ميكروارگانيسم ناقلين شاغلين بخصوص ناقلين بيني استافيلوكوك ارئوس مقاوم به متي سيلين در بيمارستانها بوده كه عامل اصلي انتقال به بيماران بستري محسوب مي شوند. هدف از اين مطالعه شناسايي اين منابع و ريشه كن كردن عفونت در آنها پژوهشي مي باشد.
روش بررسي: براي انجام اين مطالعه كاربردي كليه پرسنل درماني بيمارستان (240 نفر) اعم از پرستار، تكنسين، پزشك و كارشناس شاغل در بيمارستان رازي اهواز كه مايل به شركت در مطالعه بودند انتخاب و از نظر ناقل بودن بررسي شدند. با سواب هاي جداگانه استريل از قسمت قدامي بيني و حلق پرسنل نمونه ها اخذ و بلافاصله به محيط كشت انتقال داده شدند و با استفاده از تست هاي استاندارد استافيلوكوك تشخيص داده شد و سپس با روش ديسك ديفيوژن تست حساسيت به آنتي بيوتيك ها انجام شد.
يافته ها: نتايج اين مطالعه نشان داد ناقلين بيني 22.5 درصد و ناقلين 6.3 درصد و ناقلين بيني – حلق 2.9 درصد بودند اكثريت استافيلوكوك هاي بيني و حلق مقاوم به متي سيلين بودند و اين ميزان حدود 82 درصد كل استافيلوكوك هاي جدا شده از ناقلين رابطه معني داري بين مقاومت استافيلوكوك به متي سيلين و متغيرهايي نظير: سن، جنس و مدت اشتغال مشاهده نشد (P>0.05). بين ميزان ناقل بودن و اشتغال در بخش هاي مختلف بيمارستان رابطه معني داري مشاهده شد (P<0.05). به طوري كه پرسنل شاغل در بخش ارتوپدي و اطاق عمل بيشترين درصد و شاغلين در بخش هاي عفوني ccu و كمترين درصد ناقلين بيني و حلق و بيني را به ترتيب دارا بودند.
نتيجه گيري: با توجه به بالا بودن ميزان ناقلين استافيلوكوك در شاغلين بيمارستان رازي اهواز به نظر مي رسد شناسايي اين افراد و درمان آنها به منظور ريشه كن كردن عامل عفوني مي تواند يكي از راههاي مهم پيشگيري از عفونت بيمارستاني استافيلوكوكي باشد كه از نظر درماني و كاهش مرگ و مير و معلوليت و اثرات اقتصادي و اجتماعي و بهداشتي آن حائز اهميت زيادي مي باشد.