بررسي نيازهاي آموزشي شاغلان گاوداريهاي نيمه صنعتي استان قم

دامپروري در بخش کشاورزي ايران به واسطه برخي ويژگي هاي داراي مرتبه با اهميت تري در مقايسه با ساير زير بخش هاي زراعت، باغباني و .... مي باشد. نگاهي به جايگاه جهاني ايران در توليدات دامپروري بيانگر ارزش و ضرورت توجه روز افزون به ارتقاي کيفيت اين بخش است. همچنين، اين زير بخش سهم مهمي در درآمد جمعيت فعال بخش کشاورزي دارد و پشتوانه اقتصادي ساير بخش هاي اقتصادي کشور نيز به شمار مي آيد. استان قم از موقعيت مناسبي در زمينه دامپروري برخوردار است و توليدات آن به ويژه در زمينه توليد شير و گوشت گاو بيش از حد نياز استان بوده و فرصت هاي شغلي فراواني در اختيار جمعيت فعال مولد قرار داده است. بررسي عملکرد توليدي واحدهاي گاوداري استان قم نشان مي دهد که قسمتي از ناکارايي توليد، به دليل ضعف دانش مهارت شاغلان واحدهاي گاوداري مي باشد و اين مساله به کاهش کميت و کيفيت محصولات توليدي اين زير بخش منجر شده است. بر اين اساس، مطالعه حاضر با هدف شناخت کمبودهاي دانشي و مهارتي شاغلان واحدهاي مذکور صورت پذيرفت. روش تحقيق، پيمايشي بوده و جامعه آماري شامل کليه واحدهاي گاوداري نيمه صنعتي استان قم مي باشد. از طريق روش نمونه گيري تصادفي سيستماتيک طبقه بندي شده، تعداد 104 واحد انتخاب شد. ابزار سنجش پرسشنامه هايي بود که از طريق مصاحبه تکميل گرديد. بخشي از نتايج تحقيق نشان داد که سه عامل مديريت توليد مثل، مديريت تغذيه و مديريت پرورش مهمترين عوامل تبيين کننده واريانس دانش و مهارت شاغلان واحدهاي مورد مطالعه در زمينه مسايل گاوداري به شمار مي آيند. نيازهاي آموزشي افراد مزبور نيز به ترتيب به موضوعات شيردوشي، توليد مثل، پرورش گاو، بهداشت واحد گاوداري، بيماريهاي گاوهاي شيري و پرواري، مديريت اقتصادي واحد گاوداري و تغذيه گاوهاي شيري و پرواري، اختصاص دارد. همچنين تفاوت در نوع نظارت بر واحد هاي گاوداري و سطح سواد شاغلان، اختلاف معني داري در سطح دانش و مهارت آنها ايجاد کرده است.