مقايسه وضعيت تعادل كودكان مبتلا به فلج مغزي اسپاستيك قبل و پس از يك برنامه ورزش درماني

هدف: هدف از تحقيق حاضر بررسي دقيق تعادل ديناميكي به مفهوم ميزان نوسانات مركز ثقل بدن از مركز سطح اتكا در كودكان مبتلا به فلج مغزي اسپاستيك قبل و بعد از برنامه ورزش درماني مي‌باشد.
روش بررسي: اين پژوهش به روش شبه تجربي و مداخله‌اي و بصورت قبل و بعد بر روي تعداد 10 نفر از كودكان 15-8 ساله مبتلا به فلج مغزي اسپاستيك از نوع دي‌پلژي كه با انتخاب تصادفي از نمونه‌هاي در دسترس انتخاب شده بودند انجام گرفت. بيماران به مدت 12 هفته تحت برنامه ورزش‎درماني قرار گرفتند. با استفاده از دستگاه تعادل‎سنج بايودكس نوسانات مركز ثقل آزمودنيها در حالت‎هاي پايدار، نيمه ‎پايدار و ناپايدار سطح اتكا و نيز با كفش و بدون كفش قبل و پس از دوره تمريني اندازه‌گيري و مقايسه شدند. براي تحليل آماري از اندازه‌هاي مكرر استفاده شد.
يافته‌ها: نتايج نشان دادند كه در مجموع آزمونها ميانگين نوسانات مركز ثقل در بعد از ورزش درماني بميزان 2/0 درجه كاهش يافته بود (P<0.001). بيشترين بهبودي در حالت نيمه‎ پايدار و ناپايدار سطح اتكا و در جهت قدامي- خلفي بود. با پوشيدن كفش نوسانات بدن بيماران بطور معني داري كاهش يافت.
نتيجه‌ گيري: ورزش درماني عملكرد تعادلي بيماران فلج مغزي دي‌پلژي را بهبود مي‌بخشد. عملكرد سيستم حسي عمقي لگن و تنه با ورزش درماني ارتقا مي يابد. پوشيدن كفش عامل مهمي در حفظ تعادل ديناميكي بيماران تعادلي محسوب مي‌شود و مي بايستي در برنامه توانبخشي اين بيماران مورد توجه قرار گيرد.