بررسي باليني علايم چشمي بيماران مبتلا به بيماري گريوز

زمينه: بيماري گريوز يکي از مراحل خود ايمني است كه با يكي از سه علامت پرکاري تيروييد با گواتر منتشر، افتالموپاتي يا درموپاتي مشخص مي شود و به طور معمول با پرکاري تيروييد همراه است، اگر چه ممكن است تيروئيد در ظاهر طبيعي باشد.
هدف: مطالعه با هدف تعيين ضايعه هاي چشمي در بيماران مبتلا به گريوز انجام شد.
مواد و روش ها: در اين مطالعه مقطعي از بهمن ماه 1380 تا مرداد 1381 در دانشگاه علوم پزشکي يزد انجام شد، 95 بيمار مبتلا به گريوز بررسي شدند. علايم و نشانه هاي چشمي بيماران كه مورد معاينه قرار گرفته بودند در پرسش نامه ثبت شد. يافته ها با استفاده از نرم‎افزار SPSS و آزمون هاي آماري فيشر، مجذور کاي و آناليز واريانس تجزيه و تحليل شدند.
يافته ها: %62 بيماران را زنان و %38 را مردان تشكيل مي دادند. افزايش فشار داخل چشم و ورم ملتحمه در جنس مذكر به طور معني داري بيش تر از مونث بود. شيوع افتالموپاتي در جامعه مورد بررسي %60 و شايع ترين علايم چشمي بيرون زدگي كره چشم و عقب كشيدگي پلك ها بود. ضايعه هاي چشمي در گروه سني 50 تا70 سال بيش از ساير سنين بود. احتقان و ورم ملتحمه، ادم اطراف حدقه، تحريك قرنيه ناشي از خشكي چشم، ضعف همگرايي، دوبيني و بيرون زدگي كره چشم با سن رابطه معني دار داشت و با افزايش سن فراواني اين علايم افزايش مي يافت. شايع ترين شكايت بيماران در اولين مراجعه علايم غيرچشمي و تنها در %15 بيماران مشكل چشمي بود. عقب كشيدگي پلك با افزايش طول مدت بيماري كاهش مي يافت، در حالي كه بزرگي عضلات خارج چشمي، ورم و احتقان ملتحمه با افزايش طول مدت بيماري افزايش مي يافت.
نتيجه گيري: افتالموپاتي گريوز در مردان شايع تر است و مهم ترين علايم آن بيرون زدگي كره چشم و عقب كشيدگي پلك ها است.