مقايسه سونوگرافيك شاخص طحالي در سيروز و هپاتيت مزمن فعال

پيش زمينه و هدف: بزرگي طحال يک يافته شايع در بيماري هاي کبدي نظير سيروز و CAH مي باشد، هدف از اين مطالعه، مقايسه ميزان بزرگي طحال بر اساس درجه بندي اندکس طحالي با سونوگرافي در اين دو بيماري است.
مواد روش کار: مطالعه به صورت توصيفي به وسيله سونوگرافي به ارزيابي اندکس طحالي بر روي 72 بيمار سيروزي و 34 بيمار CAH و 100 فرد سالم به عنوان شاهد و به روش يک سوکور در بخش هاي راديولوژي بيمارستان امام خميني تهران بين سال هاي 79 تا 81 پرداخته است. شدت بزرگي طحال بر اساس اندکس طحالي که حاصل ضرب بزرگترین طول در بزرگترين عرض طحال در يک مقطع کرونال روشي شناخته شده، سريع و آسان مي باشد درجه بندي شده است.
يافته ها: در اين بررسي بزرگي طحال با درصد بالايي در بيماران ديده شد گرچه در موارد زيادي طحال قابل لمس نبوده است.
بحث: با درجه بندي اندکس طحالي در اين دو بيماري و مقايسه آن ها با هم و نيز مقايسه با افراد سالم شاهد ديده شده است که در سيروز %83.5 بيماران اسپلنومگالي مساوي يا بيشتر از درجه II و %55.5 بالاي درجه III دارند در حالي که در CAH تنها %18 بيماران اسپلنومگالي با درجه مساوي يا بيشتر از II دارند يعني %82 کمتر از درجه II و يا در حد طبيعي هستند و فقط %6 درجه III بوده اند که مي تواند در افتراق اين دو بيماري بسيار کمک کننده باشد. (P<0.001)