تاثير ميدان‌ هاي الكترومغناطيس نوسان ‌دار با فركانس بسيار پايين در ترميم زخم پوستي موش هاي صحرايي ديابتي

شايع ترين عارضه ديابت مليتوس، تاخير در ترميم زخم است و تجارب استفاده از ميدان هاي الكترومغناطيس نوسان ‌دار با فركانس بسيار پايين در رابطه با پديده بهبودي زخم، حاكي از موثر بودن آن در كاهش زمان ترميم است. در اين تحقيق، اثر ميدان‌هاي الكترومغناطيس نوسان‌دار ELF با فركانس 20 هرتز و شدت ميدان 8mT بر ترميم زخم پوستي موش‌هاي صحرايي ديابتي مطالعه شده است.
در اين تحقيق از موش‌هاي صحرايي نر استفاده شد. حيوانات با تزريق زير جلدي استرپتوزوسين (65mg.kg) مبتلا به ديابت شدند. زخم‌ هاي برشي به طول 35 ميلي‌متر بر پوست ناحيه پشتي حيوانات ايجاد شد و حيوانات گروه آزمايش 24 ساعت پس از ايجاد زخم، روزانه به مدت 1 ساعت در معرض ميدان الكترومغناطيس (20 هرتز عرض پالس 4ms و شدت ميدان 8mT) قرار گرفتند. مراحل بهبودي زخم با اندازه‌ گيري درصد بهبودي سطح زخم، طول دوره بهبودي، و مقاومت زخم در برابر كشش ارزيابي گرديد.
ميانگين طول دوره بهبودي در حيوانات ديابتي در مقايسه با گروه كنترل افزايش معناداري پيدا كرد. در مقابل، سرعت بهبودي حيوانات ديابتي كه ميدان الكترومغناطيس دريافت كرده بودند نسبت به گروه كنترل ديابتي بيشتر بود. مقاومت زخم در برابر كشش در گروه ديابتي تحريك شده نسبت به گروه كنترل ديابتي افزايش معنادار نشان داد. طول دوره بهبودي زخم در گروهي كه تحت ميدان الكترومغناطيس قرار گرفت در مقايسه با گروه كنترل كاهش معنادار نشان داد.
با توجه به نتايج به دست آمده مي ‌توان ادعا كرد كه ميدان هاي الكترومغناطيس نوسان ‌دار با فركانس بسيار پايين، احتمالا با تاثير بر ظرفيت عملي و تكثيري فيبروبلاست‌ها، انقباض زخم، افزايش ساخت كلاژن و ماده زمينه، القاي اپي تلياليزه شدن مجدد زخم و افزايش شبكه عروقي سبب تسريع ترميم زخم در حيوانات ديابتي مي ‌گردد. بنابراين مي‌ توان پيشنهاد كرد كه به عنوان يك روش درماني براي تسريع ترميم زخم‌هاي ديابتي مورد استفاده قرار گيرد.