شناسايي رژيم هاي بارش ايران به روش تحليل خوشه اي

در اين بررسي داده هاي بارش ماهانه ايران از ژانويه 1951 تا دسامبر 1999 براي شناسايي رژيم هاي بارش ايران بررسي شد. به کمک اين پايگاه داده، نقشه هاي رقومي بارش ماهانه با تفکيک مکاني 15×15 کيلومتر محاسبه شد. مقادير بارش هر ماه به بارش سالانه تقسيم شد و بارش نسبي براي هر ماه روي هر گره از نقشه هاي بارش بدست آمد. يک تحليل خوشه اي پايگاني با روش ادغام وارد روي يک نمونه تصادفي هزارتايي از پايگاه داده هاي برآوردي اعمال شد و روشن شد که در ايران سه رژيم بارش اصلي قابل شناسايي است: رژيم بارش زمستاني، رژيم بارش زمستاني – بهاري و رژيم بارش پاييزي. آرايش مکاني اين رژيم هاي بارش نشان مي دهد که توزيع زماني بارش در ايران با عرض جغرافيايي ارتباط دارد. با اين حال رژيم هاي زمستاني و زمستاني – بهاري هر يک تحت تاثير شرايط محلي به چندين رژيم فرعي تقسيم مي شوند. رژيم هاي بارش اصلي از نظر بارش فصلي و رژيم هاي فرعي از نظر توزيع درون فصلي بارش (سهم بارش هر يک از ماه هاي يک فصل معين) از هم متمايز مي شوند.