مضمون زمان از منظر شعراي رمانتیك فرانسوي قرن نوزدهم میلادي

ارتباط تنگاتنگ عنصر زمان با زندگي بشري بیانگر دلیل توجه به آن در عرصه ادبي است . طول عمر انسان متاثر از حیطه زماني است كه براي زندگي آن ها از بدو تولد تا لحظه مرگ تعریف شده است . حتي احساسات بشري گریزي از عواقب گذر زمان ندارند: حالاتي چون بيتفاوتي، افسردگي، ضعف، فراموشي و غيره، تنها با گذر زمان دامن گير انسا ن مي شوند . هیچ دوره اي  از زندگي بشري بي ارتباط با گذر زمان نیست : از كودكي تا جواني این ارتباط به صورت همزیستي و از میانسالي تا غلبه سال هاي عمر، به صورت مقابله و مقاومت آشكار مي شود. پس انسان همواره در طلب تحلیل شرایط زماني براي ارايه تعریفي از مفهوم وجودیشانند. كاري كه در توان همگان نیست. از این رو، برخي از شاعران و ادیبان، به عنوان پیام آوران شادي و ملالت هاي انسان، نقش به سزایي را در انتقال نگرش و اشتغالات فكري مردمان عصر خود ایفا مي كنند. از جمله این ادیبان مي توان به شعراي رمانتیك فرانسوي سده  نوزده میلادي اشاره كرد كه با بیاني شیوا، غنایي و متاثركننده به تحلیل احساسات و عواطف انساني ناشي از گذر زمان  پرداخته و جلوه هایي از ژرفاي روح آدمي را نمایان مي سازند كه نگارنده به تحلیل برخي از مهمترین سروده هاي آنان مي پردازد.