اثربخشي آموزش درک روابط فضايي بر عملکرد رياضي دانش آموزان پسر با ناتواني يادگيري رياضي

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش درک روابط فضايي بر عملکرد رياضي دانش آموزان پسر با ناتواني يادگيري رياضي انجام شد. روش پژوهش، آزمايشي، از نوع پيش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل دانش آموزان پايه سوم ابتدايي با ناتواني يادگيري رياضي شهر اصفهان در سال تحصيلي 91-1390 بود. به منظور انجام اين پژوهش، 30 دانش آموز به شيوه نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شد. ابزارهاي مورد استفاده شامل مقياس هوش کودکان وکسلر 4، آزمون تشخيص حساب نارسايي، و آزمون عملکرد تحصيلي رياضي بود. از ميان دانش آموزان پسري که بر اساس اين ابزارها داراي ناتواني يادگيري رياضي تشخيص داده شدند، 30 نفر به طور تصادفي انتخاب و به طور تصادفي در گروه هاي آزمايش و کنترل گمارده شدند. داده هاي به دست آمده با تحليل کواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد که که بين گروه ها تفاوت معناداري وجود دارد (P<0.0001). بدين ترتيب متغير مستقل تفاوت معناداري در گروه آزمايش ايجاد کرده، و توانسته به بهبود عملکرد تحصيلي رياضي کودکان پسر با ناتواني يادگيري رياضي در دوره دبستان در مرحله پس آزمون بينجامد. بنابراين پيشنهاد مي شود که از آموزش درک روابط فضايي در آموختن رياضي به دانش آموزان استفاده شود.